·
Not rated
Kitabı okumaya başladığım andan itibaren hareketlilik, çaresizlik ve duygusallık kitabın sayfalarından çok , ön plana çıkıyordu. Çok içten, sıcak, yalın öyküler bu kitapta mevcut. Bunlar: Kekemeç Eso, Beysi, Kum Güneşleri, Su Soyundu, Çağla Badem Satarken , umutsuzluğa düşmenin
yersizliğine vurgu yapan öyküler.
Sevmeye çalıştım ama olmadı elimde büyüdü kitap çok zorlamak istemedim açıkçası. Belki başka bir zamanda başka bir ruh haliyle okumak lazımdır bu aralar çok gitmiyor
116 syf.
9/10 puan verdi
Görmüş Bulundum
Ben şiir okurken önce sözlükleri rafa kaldırıyorum. Kitabın kapağına bakmıyorum, kitabın kapağında fotoğrafa hapsolmuş şairin bakışlarıyla buluşturmuyorum gözlerimi. ‘İkinci Yeni bir başlıktır, bunun iki buçuğuncu yenisi, üç yetmiş beşincisi yoktur’ demiyorum. Kaçınıyorum birkaç kelimeden başlıklar üretip şair künyelerini bu çatılara
Kitabı okumaya başlamadan önce ismiyle münazara ediyoruz.
Köksüzlük…
Nerede başlayıp nerede biteceği bilinemeyen bir yolculuk.
“Hiçbir yere ait olmayan” …
Varoluşun menem kaygısı bir tarafa, belki de hayat pandomimasının ilk dekoru…
Zihnimizdeki imgelem kapak tasarımıyla harekete geçiyor.
Kanlı eğeyi yalayan kedi misali, köksüzlük yarasını kaşıyan yazarın şiirsel bir dille yazdığı “Adamın Anlattıklarıdır” ve “Kadının Anlattıklarıdır” adlı iki bölüme ayrılan on üç öyküsü hem kişisel hem evrensel çıkarımlar içeriyor.
Kendi çizdiği desenlerle perçinlendiği öyküleri tüm öykü severlere önerimdir.
68 sayfalık acayip bir kitap okudum. Nasıl tanımlanır belli değil. Bir akış var ama akış belirgin değil. Başlıklar metinle birleşik, yani başlık metnin ilk kelimesi filan. Yazarın 10 kitabı varmış ama ben ilk defa görüyorum. Aynı zamanda soyut resimler yapıyormuş ve bir sürü sergisi de varmış hayır iki tane de kısa filmi var. Ben nasıl bir haberim bilmiyorum. Bu kitaptan sonra #feritedgüyüokumak isimli kitabını alabilirim. Çünkü edgüyü çok severim hakkında yazılan bir şeyi okumak da iyi olacaktır. Kitap içinde kendi çizimleri resimleri de okumaya eşlik ediyor. Ne okudum bilmiyorum biraz edgüyü de andırıyordu tarzı ama yine de çok soyut kalmış resimleri gibi aynı. Çarpıcı bir yandan da. Her metin sonunda bir kal geliyor insana. Alıntılar bırakıyorum aşağı.
#alıntı
şu dünyada her canlı öleceği yere kendi ayaklarıyla mi gidiyor yoksa?-peki öleceği yere varmadan öldürülen binlercesi için ne demeli?
Dağlara, taşlara bakarak konuşuyorduk. Sulara, ovalara. Düşüncelerimizi söyleyemiyorduk birbirimize. Size yalan gelir belki ama, korkuyorduk kendi sesimizi duymaktan. Zamanın o ulu sabrına sığınmıştık hepimiz.
Kurutmak için ipe astığım bütün yıllarıma yazıklar olsun.
Sırtımızda dayanılmaz bir ağırlık, önümüzde dolmayan koca bir boşlukla savaşıyorduk her an. Rüzgâr bizi ele verir diye ona sırtımızı dönüyorduk her estiğinde. Öyle umarsız ve korkak birer insana dönüşmüştük artık.
Tanrının sırtı dünyaya dönüktü sanki. Bu böyle daha ne kadar sürecekti, hiç kimse bilmiyordu.
️ Yine eleştirilerime maruz kalan bir kitap... ️
Bundan önceki okuduğum kitabı da eliştirmiştim. Bu sefer o kadar olmasa da bu kitapta benim için vakit kaybı oldu diyebilirim. İlk baştaki konu akışı gayet güzeldi hatta bazı bölümler çok hoşuma gitti fakat bu kitabın başı var sonu yok. Başı çok güzel olan bir hikayeyi nasıl batırırım diyorsanız okuyabilirsiniz. Başka bir yerde çok güzel bir cümle okumuştum; "Tutku, tevazunun ezeli düşmanıdır." yazyordu. Yazar kitabın sonlarına doğru galiba "Tutkuya" kapılmış ki sonunu getirememiş.
Yine başka bir kitap olan "Ufak Şeyleri Dert Etmeyin" kitabında geçen bir cümlede; Tek yapmanız gereken olayları; "Neden bana bunu yapıyorlar? Yerine,Bana ne öğretmeye çalışıyorlar." cümlesinde ki ikinci cümleyi kendime feyz alıyorum.
¶
Ufkumuzun geniş yarınlarımızın aydınlık olduğu sorgulayan ve sorgulatan bol kitaplı ve mutlu günlerin bizlerin olması dileğiyle...
