Resullullah (sav)buyurdu:" Kul dua ile şu üç şeyden birini elde eder ya affedilmiş bir günah, ya dünyada kendisine verilmiş bir hayır veya ahirette verilecek bi hayır."
Aziz Mahmud Hüdâyi (ks) 1. Mektup
Resullullah (sav) buyurdu ki: ''Şeriat bir ağaçtır, tarikat onun dalları, marifet yaprakları, hakikat ise meyveleridir.
Sayfa 117 - Ketebe
Ravi: Aişe (ra)
Resullulah (sav) rükusunda ve secdelerinde şu duayı çokça okurdu: "Sübhanekallahumme Rabbena ve bi-hamdike, Allahümmağfirli (Allah'ım, seni takdis ve tenzih ederim. Rabbimiz! Takdisimiz hamdinledir. Ey Allahım, beni mağfiret et.)" Bu duayı okumakla Ku'ran'a yani Kur'an'nın: "Rabbini hamd ile tesbih et" (Nasr 3) ayetine uyuyordu. [Müslim, Ebu Davud ve Nesai'de gelen bir rivayette şöyle denir: "Resullullah (sav) rüku ve secdesinde şöyle derdi: "Subbühun kuddüsün Rabbü'l-melaiketi ve'r-Ruhi, (Münezzehsin, mukaddessin, meleklerin ve Ruh'un Rabbisin)" Muvatta, Tirmizi ve Ebu Davud'un bir rivayetinde şöyle denir: "Resulullah (sav)'ı yatakta kaybettim ve araştırdım, derken elim ayağının altına rastladı. Secdede idi ve: "Allahümme inni euzu birızake min sahtike ve euzu bi-muafatike min ukubetike ve euzu bike minke La uhsi senaen aleyke. Ente kema esneyte ala nefsike. (Allahım! Senin rızanı şefaatçi kılarak öfkenden sana sığınıyorum. Affını şefaatçi yaparak cezandan sana sığınıyorum. Senden de sana sığınıyorum. Sana layık olduğun senayı yapamam. Sen kendini sena ettiğin gibisin)" diyordu.]
Kaynaklar: Buhari, Ezan 123, 139, Meğazi 50, Tefsir, İzacae nasrullahi vel-Feth, Müslim, Salat 217, (484), Ebu Davud, Salat 152. (877), Nesai, İftitah 153, (2, 219)
Sahabeden birisi evindeki halinin Resulüllah'ın (sav) huzurundaki halinden farklı olmasından dolayı kendisinin münafık olduğunu zannetmişti. Derhal evinden koşarak çıktı ve "Hanzala münafık oldu, Hanzala münafık oldu!" diyerek Resullüllah'ın (sav) yanına vardı. Sahabi, Resulüllah'a (sav) bu münafıklık durumunu ; O'nunla birlikte iken kalbinin ince duygulara kapıldığını, gözlerinin yaşla dolduğunu, Rabbini hatırladığını ve ahireti gözünde canlandırdığını, sanki ahireti gözleriyle gördüğünü, evinde döndüğünde ise çocuklarıyla şakalaştığını, hanımıyla oynaştığını ve O'nun yanında iken hissettiklerini unuttuğunu açıkladı. Bunun üzerine sevgili Resul, "Ey Hanzala! Sizler, benim yanımda bulunduğunuz hal üzere bulunmaya devam ederseniz melekler yollarınızın üzerinde sizlerle musafaha ederler. Fakat ey Hanzala! Bazı zamanlar böyle, bazı zamanlar da şöyle (olması normaldir) " buyurdu. >>>(Müslim, Tevbe 12; Tirmızi, Kıyamet 20, 59; İbn Mace, Zühd 28; Ahmed b.Hanbel, Müsned, IV. 178, 346)
Böylece O itiraf etti ki insan, bazen zayıflar, bazen güçlenir. Bazen gaflete düşer, bazen uyur. Dolayısıyla vaktini ve hayatını, nefsinin hoşnutluğu ile Rabbinin hakkı arasında; dünyası ile ahireti arasında bölüştürmesinde bir sakınca yoktur.
Sayfa 122Kitabı okudu
