Ebedi bir hayat bizi bekliyor. Ya bu kısacık, bir günlük, fani olan, geçici olan hayata tenezzül eder, onun peşinden koşarız ya da ahireti tercih eder ve baki olan ebedi hayatımızın peşinden koşarız. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz bir hadis-i şerifinde
“insanoğlu ‘malım malım’ der; ama malı sadece yediği, içtiği, giydiği bir de ahirete gönderdiğidir” buyurmuştur.
İnsan öldüğünde dünyada bıraktığı malı diğer insanlara kalır; çünkü malı olarak gördüğü şeyler kendisine ait değildir. O mal kendisine Allah tarafından onunla ahiretini kazansın diye emaneten teslim edilmiştir. Dolayısıyla insanın yediği, içtiği, giydiği onun olmuştur;
ama gerisi o ölünce insanlara kalır.
Sayfa 105Kitabı okuyor
Resulullah (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyuruyor:
"Namazda yüzünü sağa sola çeviren kişi, Allah tarafından yüzünün merkep yüzüne çevrilmesinden korkmaz mı?
Hifa Hatun ve Süheyb'in Hikâyesi
Hifa Hatun...
Güzelliği ve zenginliği dillere destan olmuş bir ay parçası...
Peşine düşmeyen krallar, vezirler ve sultanlar kalmamış...
Kimi ayaklarına halılar sermiş, kimi cevherler ve paralar dökmüş, kimi köyler ve kasabalar bağışlamış, kimisi de sarayının anahtarını yollamış...
Hifa Hatun'un gönlü ise ebedî sevdayla, ilahî aşkla
Sayfa 59Kitabı okudu
Bir gün Peygamber Efendimiz (selamların en güzeli üzerine olsun) arkadaşlarıyla otururken Ebu Leheb meclise giriyor ve Efendimiz’e “Ya Muhammed (S.A.V), birçok yerleri gezdim, senden daha çirkinine rastlayamadım” diyor.
“Doğru söylüyorsun ya Ebu Leheb.”
“Herhalde dünyanın en çirkini sensin.”
“Haklısın ya Ebu Leheb” diyor Efendimiz.
Biraz sonra Hz. Ali (R.A) (selamların en güzeli üzerine olsun) içeri giriyor ve tevafuk bu ya o da:
“Ya Muhammed (S.A.V), bu dünyada senden güzelini göremedim.”
“Doğrusun ya Ali.”
“Sana baktıkça içime huzur doluyor.”
“Doğrusun ya Ali” diyerek Efendimiz onu da tasdik edince meclisteki sahabe:
“Ya Resulullah, biraz önce Ebu Leheb geldi ‘Ne kadar çirkinsin’ dedi, ‘Doğru söylüyorsun’ dediniz; şimdi Ali geldi ‘Ne kadar güzelsiniz’ dedi, ona da ‘Doğrusun’ dediniz. Hikmeti nedir?” diye sorunca, Efendimiz de şöyle dedi:
“İnsan insanın aynasıdır. Kişi kendisi nasılsa, karşısındaki insanı da öyle görür.”
İnsan insanın nasıl cenneti olur?
Biri, insanı sevip ona yardım eder, ikram eder, rahmet eder, onu affeder, kusurunu örtüp ona dua eder, sırat-el mustakimi ona gösterirse onun için cennet olur bir de sırat-el mustakime giren kişi onun sayesinde kazanmış olur.Aynı şekilde tersi de insan için cehenneme sebep olur. Biri küfre, dedikoduya, iftiraya, günaha ve yanlışa davet ettiyse, aynı şekilde karşısındakini eleştirip, çekiştirip yerdiyse, insanı sevmeyip nefret ettiyse, buğzedip haset ettiyse bu da ona cehennem olur.
Bu sadece bu kadar değildir. İnsan insandan sorumludur, insanın insana karşı sorumluluğu vardır.
Muttaki; sorumluluğunu üstlenen demektir; yani muttaki, Allah’a karşı sorumluluğunu yerine getirendir. Kul, Allah’a karşı sorumlu olunca kula karşı da sorumlu olur. Dolayısıyla herkes kendine, evladına, anasına, babasına, akrabasına, insanlara karşı sorumludur, her alanda sorumluluğu vardır. İşte muttaki her konuda sorumluluğunu kabul edendir. Kişi sorumluluğu ne kadar kabul edip aldıysa muttakiliği de o kadardır.
Resulullah (s.a.v.) Efendimiz; “komşusu açken tok yatan bizden değildir” buyurmuştur.
Bu durumda böyle yapmayan biri insana karşı sorumluluğunu yerine getirmemiş demektir. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz de bu sorumluluğu almayan, kabul etmeyenlerin kendisinden olmadığını; yani mü’min olmadığını söylemiştir.
Pır.Muhammed Hüseyin
(El Esmau'l Husna-3, Er Rakib)