Nezaketin, inceliğin, duyarlılığın zayıflık kabul edildiği, öfkenin ve alaycılığın prim yaptığı nevrotik bir kültürün parçası olmaktansa, hiçbir yere ait hissetmemeyi ve hüzünlü bir yalnızlığı tercih ederim.
Okuduğunuzda evreninden hemencecik çıkamadığınız, kahramanlarıyla vedalaşmakta zorlandığınız bu yüzden başka bir romanın evrenine girmekte zorlandığınız bir kitap oldu mu?