Bizim getireceğimiz toplumcu sanat, kendi yaşayışımızdan doğacak.
Gel, şimdi önümüzde alevlensin ufuklar
Derin bakışlarına dizilsin sonsuzluklar
Kendimi seyredeyim karanlık gözlerinde.
Bilmem hangi iklimde çiçeklendi baharım
Yaliarım o mevsimin geçer mi güneşinden?
Mesafeler çekiyor beni her gün kendine
Uzaklarda yolumu bilmem bekleyen mi var?
Bilirsin, Şeref, Namus, Vicdan apartmanlarını..
Issız yollar içinde düşünceyle gezerken,
İçimdeki sızıyı bu yolla da sezerken,
Dimağımı mazinin hatırasında ezerken,
O harap mezarınla yine mi karşılaştım! ..
Kendimizi yeryüzünü, yeryüzü insanlarının arasında görebilmek için sanattan başka sığınacak neyimiz var?
Devrimin sıkı günleriydi. Atatürk sağdı, okuma yazma bilmeyen tek kişi kalmayacaktı.
İnsan okulda mı öğrenirdi edebiyatı... Roman yazmanın, şiir yazmanın okulu mu vardı?
Yazmadan, okumadan yaşamanın hiçbir anlamı yoktu.
... insanın dayanma gücü diye bir şey var. Kimin nereye kadar dayanacağı önceden belli olmuyor hiç.
Sen küçülmezsin kitapları sevdiğin sürece...