Üç büyük gemi rıhtımda
Üçü de beyaz, bembeyaz
Yönünü bilmeyen kuşlar gibi ben
Anılarla donatacağım
Bu tanımadığım kenti, ayak basar bazmaz...
SESSİZ GEMİ
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın, ne de son matemidir bu!
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.
Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.
Gökyüzü simsiyahtı, deniz sakindi, gecenin grimsi karanlıklarında inip çıkan küçük yelkenliler seçiliyordu yalnızca, Tabiatın bu enfes sükunetinle tezat, uğultu gibi bitmeyen bir gürültü hüküm sürüyordu rıhtımda........... gözlerim limanın sonsuzluğuna dikili istikbalimizi düşündüm.
24-61
ahmed beni fevzipaşa bulvarı'na çağırdılar onikinci ağacın altında bekleyeceğim
ahmed beni neden çağırdılar bilmiyorum
izmir'in yabancısıyım ahmed korkuyorum
sabaha dönmezsem telefon edersin
emniyet nöbetçi müdürlüğü'ne: 24-61
ahmed şu para sende dursun ne olur ne olmaz rıhtımda istanbul oteli var bilirsin
kapıcı ibrahim'den çilli ferihan'ı sorarsın
benim için bir yalan uydur telgraf geldi de
acele gitti de nasıl bilirsen öyle yap
ahmed benim senden başka arkadaşım yoktur yarından sonra mektup gelecek yırt at
unutma ferihan'a giderken karanfil götür tarafımdan söyle turgut köpeğine yüz vermesin
ahmed beni fevzipaşa bulvarı'na çağırdılar ahmed beni neden çağırdılar bilmiyorum birazdan kalkıp gideceğim namus belâsı
ben izmir'in yabancısıyım kimseyi tanımam ahmed benim senden başka arkadaşım yoktur sabaha dönmezsem telefon edersin
emniyet nöbetçi müdürlüğü'ne: 24-61
Attila İlhan
Sayfa 336Kitabı okudu
YÜRÜYELİM SENİNLE İSTANBUL’DA
Kırmızıyı sevdiğini bilseydim
Hayallerim kıpkırmızı olurdu
İstanbul hâlâ güneşin ardında
Ufuklarında birkaç kere leke
birkaç kan pıhtısı dudaklarında
İstanbul hâlâ sevimli mi sevimli
Rıhtımda Uyuyan Gemi
Nolur bir sabah saati
Çağırsa bizi sonsuzluk,
Birden demir alsa gemi
Başlasa güzel yolculuk.
Sayfa 42 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
