Eskiden şiir okumaktan zevk alırdım artık sıkılıyorum. Romantik, duygusal filmlere 10 dakikadan fazla katlanamıyorum. İçim bayıyor. El ele tutuşup vıcık vıcık takılan çiftleri görünce midem kalkıyor. Yıllar içinde baya bi duygusuzlaştım sanırım. Kimseyi de sevemiyorum zaten, saçma ve cringe geliyor duygusal şeyler 😅 son tanıştığım kişi bana "sen kimseyi sevemezsin zaten, duygusuz bir robot gibisin" dedi😅 Her şeyi tahmin ederdim de, bi gün evlilik fobisi ve bağlanma problemleri olan duygusuz Berkecan'a dönüşeceğimi düşünmedim hiç😅 Yanlış kişiye denk gele gele daha büyük yanlış olmuşum kahretmesin... Nazende sevgilim dinleyen kızdım, ne ara masaldaki cadıya dönüştük...
"Robot bir hayatın içinde yaşam mücadelesi vermeye çalışırken onlarca şeyi kaçırmamamak elde değil."
Bazen kişisel gelişim kitapları beni delirtiyor. Şöyle yap, böyle konuş, duygularına sahip çık. Robot gibi hatasız yaşayalım hayatı o zaman..
Yapay zeka galaksi koruyucuları
Kitap güzel animasyon tarzı şeyler seven kişiler okuyabilirler. Ben öyle şeyler çok sevmediğim için pek tavsiye etmem.Ana karakterin adı Ateşcan ama herkes ona ateş diyor. Çocuk doğduğunda bağırsakları olmuyor bu yüzden ailesi onun dışarı çıkmasına izin vermiyorlar. Birgün ailesi ona sürpriz yapıyorlar ve o robot ile ilk defa dışarı çıkabilme şansına sahip oluyor.
Azra Şakar Azra Şakar 
Yapay Zeka / Galaksinin Koruyucuları Yapay Zeka / Galaksinin Koruyucuları 
Kuzey Bulut
Geçmişin tehlikesi esir olmaktı, geleceğin tehlikesi ise robot olmak.
Erich Fromm
Mutluluk Endüstrisi
Bir danışanım geçenlerde: "Mutsuzum hocam, ama neden mutsuz olduğumu bilmiyorum," dedi. Anlattığına göre eşi ile kronik problemleri de yoktu ama yine anlattığına göre eşi ile de mutsuzdu. Bana anlatabileceği; "Ya biliyor musun bana şundan oldu!" diyeceği hiçbir seyi yoktu, ama yine de huzursuz olduğundan bahsetti.Birçok başka
Snapteki robot herkese iyi gelirken, sana sadece "o" iyi geliyordur...
Herkes kendi hayatını yaşıyor ve bunun karşılığında kendine çıkarılan faturayı ödüyordu. İşin acıklı tarafı şuydu ki insan tek bir hata için bir yığın ödeme yapmaya mecbur oluyordu. Hayatta öyle anlar vardı ki günaha veya toplumun günah saydığı şeylere duyulan tutku kişinin benliğine o kadar el koyar ki bedenin her lifi, beynin her hücresi sanki korkunç itkilerle ayaklanır. Böyle zamanlarda kadınlar ve erkekler istem bağımsızlığını kaybederler. Kendilerini bekleyen sona kurulu birer robot gibi ilerlerler. Seçme yetisi ellerinden alınmıştır. Bilinç ya öldürülmüş ya da sağsa yalnızca isyan etmeye cazibe katmak, inatçılığı şirin göstermek için yaşıyordur.
