qetek asîman, firek ba vexwar
qetek ewr, firek baran biland
qetek nan, firek agir pejand.
qetek heyv, firek ronî virvirand
qetek roj, firek zerketav pif kir
qetek ax, firek av meyand
qetek şi’îr, firek hêma repisand.
Gözlerin
Ne çok benziyor
Halkının çalınmış baharına...
Komkujîya gelîyê Zîlan
13 tîrmeh 1930, beyî neha bi 92 salî li bajarokê wan ê erdîşê li behra Zîlan ê agir bi 44 gunda xistin û bi kêmanî 15.000 mirov ; zarok, jin, extîyar tevda kuştin.
Di dîroka fermîde ev komkujî derbas nabi. Di dîroka ku navê " dîroka din" lê kirini bi navê " Zîlan katliami" derbas dibi.
Xalê Tahîr Nas (103) ku ji vê komkujîyê birîndar xelas bûyi li ser wê rojê vana dibêji: yê ku ji ber agirê tivingê xwe di bin meyta di veşartin singû kirin û kuştin. Bi du metra dûrî min pîrekik hewal li ber halê xwe dida; yekî leşker çû ber wê ku gulîska tilîya vê derxi, min bi çavê xwe dît ew pîrek hilma xweyî dawî de pihîna xwe li sênga leşker xist û rih da. Leşker tilîya wê şikenand û gulîska wê derxist. Di dewa dîya min î ku mirîyi de birayê min î du mehî hebû. Leşker wî ji dewa dîya min rahiştê, singû pêvekir wî ber ba kir û kuşt.
Ve ağıt değil
Gökkuşağı renginde ezgiler gerek
Hepimiz için, hep beraber söylemeli.
Yaşamak güzeldi arkadaş
Ve en çok da severken
Direnirken
Yürürken kavganın yollarında.
Götür beni kevok
Ve savur yüreğimi
Dağ ateşlerinin uslanmaz aşklarına.