Yalın, sahici ve samimi bir dille hepimizin dertlerini, umutlarını anlattığı öykü kitabını çok beğendim. Kesinlikle iyi bir edebiyat eseri okudum ve açtığı kapılarla yeni şeylerde öğrendim.
Aykut’un Tanrı’ya Seslenişleri beni benden aldı bitince bir de ben sesledim Tanrı’ya :
- Seni arıyoruz, orada mısın sevgili Tanrım ?
Varlığını hissettir anlaşılır olsun.
Mitralyöz nedir bilmiyordum, öğrendim ve bir kadının inanmışlığının, cesaretinin hikayesi ve o cesur kadına atfedilen bir şarkı çıktı karşıma.
Aeris? Mercanarius da kendi deyimiyle izahı olmayanın mizahını okurken neden olmasın salyangoz da olur derken buldum kendimi ...
Halı çok gerçek çok içime dokunan bir öykü özellikle Aman’ın kendisini “ iyimser olmayan bir umut hancısı” olarak tanımladığını okuduktan sonra mutlu sonlara ne kadar ihtiyacımız olduğunu düşündürdü bana.
Mezarlıkta Piknik ve Oklava öykülerinde de erkek şiddetini hayatın içinden anlatması çok vurdu beni. Kitabını armağan ettiği Ayşe Teyze eminimin bir yerlerden gülümsüyor Sevgili Mehmet Aman’a.
- İnsan metanetlidir yeri geldiğinde.
Teknenin Adı Göksu ve Zeus’un Kızı’na Sayıklamalar’ı en beğendiğim öyküler oldu ve keşke roman olsalar diye düşündüm.
Özetle, Mersin’i çok seven yerelden hiç kopmamış ama aynı zamanda çok okumuş, araştırmış, çok yalın bir dille tüm duyguları aktaran çok iyi bir edebiyatçı ile tanıştım.
