Bütün özgürlükleri yitirdim. Ne bir fert olabiliyorum ne de bir aile...
Sayfa 185
İçini bilmediğin hiçbir şeyin aslını anlayamazsın. Özüne ermedikçe acıların, kimseyi tanıyamazsın. Sana gösterilenle yaşadığın arasında o kadar tezatlık vardır ki...
Sayfa 146
Yaşadıklarını kimseye anlatamıyordu. İçine attıkça ruhundaki yaralar daha da büyüyor, kanadıkça kanıyordu.
Sayfa 137
Korku sadece insanın içindeki öfkeyi büyütür. Bastırdığın her şey imkân bulduğunda gizli ya da aşikâr çıkıp gider, özgürlüğüne koşar.
Sayfa 33
Canı çıkıncaya kadar ağlamak istiyordu. Odanın içi gözyaşlarıyla dolup taşsın ve bu sevgisizliğe herkes şahit olsun, böylesi bir ızdırabı başkası yaşamasın istiyordu.
Sayfa 17
Yanında kimse olmaksızın, tek başına... Her şeyden ve herkesten uzakta bir hürriyet alanı...
Sayfa 11
Taşra hâlâ dix-huitième [18.yüzyıl] felsefesinin son nefeslerinin keyfini çıkarmaktadır, Mösyö de Robespierre ölüm kararları vermek yerine zarif dizeler yazmakta, İsviçreli hekim Marat hiddetli komünist manifestolar yerine tatlı, duygusal bir roman kaleme almakta, kısa boylu teğmen Bonaparte, taşrada bir yerlerde, Werther taklidi bir uzun öykü üzerinde çalışmaktadır: Fırtınalar görünmeksizin ufkun ardında beklemektedir.
Sayfa 21 - Can Yayınları
Para ile bir ürün olan kitabı ikiz görmek, tepeden tırnağa düzen kurma ideolojisi olarak da işleyen postmodernizmin en çok özlediği sonuçlardandır. Bu özdeşliği hiç değilse bir kez görebilmek için bir kurgu yaratır elbette, ama iskambilden kurduğu bu hayal de kolayca yıkılır. Yazarın emek ürünü olan bir yapıtın (yazı, şiir, roman, öykü, eleştiri) karşılığını ölçecek para birimi yeni zamanların keşfi: postmodern zamanlarda, yazarların ya da yaratıcı yapıtların ederi hemen hesaplanabiliyor. Bir romanı iş zamanı ile değerlendirince, onun kaç paraya satılıp yazarına ne kazandıracağını basit aritmetik hesabıyla bulabilirsiniz.
E-pubKitabı okudu
İnsan bir süreliğine susmalı ve oluşan sessizlikte başka bir öykü anlatıcısının -bir balık, yusufçuk, sansar veya bambunun, bir kedi, orkide veya çakıltaşının- sesine kulak vermeli. Arıların roman yazmadığını, örneğin, nereden biliyoruz? Tek bir bal peteğini bile okuduk mu? Veya balıklardan başlayalım. Evrimin nasıl da büyük bir bölümü balıkların sessizliğinde kilitli duruyor, bizden önceki
tüm o asırlar boyunca nasıl da çok bilgi biriktirmişler! Bu sessizliğin derin, soğuk depolarıdır onlar. Dil onlara dokunmamıştır.
Çünkü dil, bilgi kaynaklarını bir sonda gibi boşaltarak kurutur.
Böylece, öykü anlatan tek varlık, sözü şimdiye kadar sessizlikler biriktiren canlı ve cansızlara vermek üzere susar ve geri çekilir.
Aslında onlar öykülerini anlatmıştır ama onların susturulan, bastırılan anlatıları mine ve likene, deniz yosununa, kara yosununa, bala, başka bedenlerin parçalanmasına veya kendi bedenlerinin parçalanmışlığına dönüşmüştür.
Sayfa 161
