Peyami Safa' dan yine başyapıt denebilecek bir roman. Dil ve üslup çok üst düzeyde. Türkçenin doruklarını aşmış. Çok zorlanmış cümleler de var. Sanki bu konudaki yeteneğini göstermek ister gibi. Hatta birkaç cümlede ipin ucu kaçmış, çok uzayan bileşik cümlelerde, parçaların kip, zaman, kişi çekimleri uyumsuz olmuş. Bu da cümleyi anlamsızlaştırmış.
Anlatımda alt/üst metinsel bir teknik kullanılmış. Öykünün kahramanlarından Mualla' nın bir kitabı okuyuşuyla başlıyor roman. Bir yandan Mualla' nın kitabı okuyuşu, bir yandan da okuduğu kitap onun okuyuşuyla anlatılıyor. Ancak Mualla' nın okuyuşunu anlatan, okuduğu kitabın yazarı. Karışık mı oldu? Yani yazar, kendi yazdığı bir kitabı, o kitabı okuyan biri üzerinden anlatıyor. Ve yazarla Mualla tanışıyorlar, hayatları kesişiyor, bir ilişki kuruluyor aralarında. Daha sonra roman bu yazara odaklanıyor. Onun hayatı üzerine devam ediyor. Ve öylece de bitiyor. Mualla' yla ilgili kısım bir kenarda kalıyor. Okuduğu kitap da. Biçimsel olarak yazıldığı zamanı aşan bir roman olmuş. Peyami Safa sevenlerin mutlaka okuması gerek.
