Bir gece bir Londra klübünde basitliğiyle ün yapmış olan bir Rothschild, yere bir altın lira düşürdü ve bulmak için derhal çömeldi. Kont hiç duraksamadan cebinden
bir bin franklik banknot (altın liradan çok daha değerli) çıkarıp rulo yaptı ve aramasına yardımcı olmak istercesine ucunu yakıp yanına çöktü. Böyle bir davranışı ancak bir Züppe yapabilir.
Bizim evde, üst katta İvan Fomiç Surikov diye, ‘soylulardan!’, her zaman yırtık pırtık, düğmeleri düşmüş giysilerle dolaşan, sabahtan akşama kadar onun bunun ayak işlerine koşturup duran zavallı bir insan müsveddesi var. Konuşmaya kalkın onunla: ‘Yoksulum, açım, perişan durumdayım, karım öldü, ona ilaç alacak param yoktu, kışın da çocuklarım soğuktan dondu, büyük kızım birinin kapatması oldu...’ Durmadan yakınır, ağlar! Bu aptallara hiçbir zaman acımamışımdır, hiçbir zaman! Şimdi de, önceleri de... Gurur duyarak söylüyorum bunu! O neden bir Rothschild değilmiş? Neden Rothschild gibi milyonları yokmuş? Neden karnaval çadırlarındaki gibi yığın yığın Napolyon ve çarlık altınları yokmuş? Yaşadığına göre her şey onun iradesine bağlıdır oysa! Bunu anlayamıyorsa kabahat kimin?
Sayfa 498Kitabı okuyor
Yıkıcı Bir Dogma: Çalışma Aşkı
Kapitalist uygarlığın egemen olduğu ulusların işçi sınıfları garip bir çılgınlığın perçesine düşmüş. Bu çılgınlık, talihsiz insanlığa iki yüzyıldır eziyet eden bireysel ve toplumsal sefaleti de peşinde sürüklüyor. Çalışma aşkıdır bu çılgınlık, bireyin soyu sopuyla birlikte canının çıkarılmasına dek varan, ölesiye çalışmak tutkusudur. Din adamları, iktisatçılar, ahlakçılar ise bu akıl tutulmasına tepki göstermek yerine çalışmayı kutsallaştırmışlardır. Insan olarak gözleri kör, sınırları belli olduğu halde Tanrı'dan da bilge olmaya yeltenmişler, kendi zayıf ve naçiz hallerine bakmadan Tanrı'nın lanetlediğini onlar islah etmeye kalkmışlardır. Ben ne Hıristiyan ne iktisatçı ne de ahlakçı olarak onların yargılarını kendi tanrılarının yargısına, onların dinî, iktisadi ve özgür düşünceden yana ahlaklarıyla verdikleri vaazları da kapitalist toplumda çalışmanın dehşet verici sonuçlarına havale ediyorum.
Kapitalist toplumda çalışma, her türlü zihinsel yozlaşmanın ve her türlü bedensel bozulmanın sebebidir. Rothschild'in ekürisinde, iki ayaklı bir kâhya tarafından beslenen safkan ile Normandiya çiftliklerinde toprağı süren, gübre yüklü arabaları çeken, hasadı ambara taşıyan ağır yük hayvanını karşılaştırın hele. Ticaret misyonerleri ile din tacirlerinin henüz Hıristiyanlıkla, frengiyle ve çalışma dogmasıyla yozlaştıramadığı o asil vahşiye bakın bir, bir de makinelerin hizmetkârı konumundaki bizimkilere."
“ Bana para basma ve arzını kontrol etme yetkisi verin , kalan yasaları kimin yaptığı umrumda değil “ Meyer Amschel Rothschild.
Sayfa 22Kitabı okuyor
İnsanın zengin, iyi bir aileden gelmesi, hoş görünümlü, eğitimli, akıllı, hatta iyi niyetli olması, ama öte yandan hiçbir yeteneğinin, hiçbir özelliğinin, hatta hiçbir tuhaflığının, kendine özgü tek bir fikrinin olmaması, yani kesinlikle "herkes gibi" olmasından daha sıkıcı bir şey düşünülemez. Zengindir, ama bir Rothschild değildir; saygın bir ailesi vardır, ama hiçbir zaman bir etkinliği olmamıştır; dış görünümü hoştur, ama neredeyse hiç ifade yoktur hoşluğunda; iyi bir öğrenim görmüştür, ama onu nerede kullanacağını bilemez; aklı vardır, ama kendi fikri yoktur; kalbi vardır, ama soyluluktan yoksundur vesaire, vesaire... Böyle insan çoktur dünyada, hem tahmin edildiğinden de çoktur.
Sayfa 585Kitabı okudu
Edmond de Rothschild
"Ben sizin yardımınıza, yoksulluğunuzdan ya da çektiğiniz acılardan ötürü koşmadım... Bunu yapmamın sebebi, size baktığımda İsrail'i diriltecek insanları görmemdir ve o ideal hepimizin yüreğindeki kutsal tutkudur. Atalarımızın vatanı, yuvamız İsrail'e dönüş."
Sayfa 63 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Rothschild için küçük olan miktar, bana göre muazzam bir servettir.
Sayfa 14 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Kapitalist toplumda çalışma tüm zihinsel yozlaşma nın, tüm organik bozulmanın nedenidir. Uşakların hiz met ettiği Rothschild'in at ahırlarındaki safkanlarla, top rağı sürüp eken, arabalara gübre taşıyan, hasadı toplayan Normandiya'daki çiftliklerin ağır ve kaba atlarını kıyaslayın.
Siyonistlere göre, Filistin'deki tüm Yahudi toprakları 'ulusal' sayılırdı, kurumlar arasındaki dağılım da yalnızca bir 'muhafızlık'tan öteye gidemezdi.
O toprakları işleyebilen, işlediğini gösterebilen herkes oranın sahibiydi.
Sayfa 447Kitabı okudu
