nasılsın sorusuna sadece yorgunum diyebiliyorum artık ama bu fiziksel bi yorgunluk değil ruhum yorgun kalbim yorgun. öyle bir yorgunluk ki kolilerle dolu sıcak odamda sert parkenin üstüne oturup saatlerce sigara içip boşluğu izleyecek kadar. Bu yorgunluğun sebebini ben de bilmiyorum her gelenin ben öyle değilim diyip sonrasında siktir olup gitmesi mi yoksa her eve gelişimde ayaklarımın geri gitmesi mi-aslında bu sebep mi sonuç mu bilemiyorum- her insanın kaçmak istediğinde sığındığı bir liman olur ailesi arkadaşları sevgilisi benimse sadece bu küçük oda ve sigaram var sonrası hep boşluk. Aslında yorgunluğun sebeplerinden birini biliyordum: Yüzeysellik.. Doğduğum çağda insanların kurduğu ilişkilerin yüzeyselliği sevgilerin sığlığı, arkadaşlıkların çıkarcılıkları ve giderken bir vedayı bile çok gören insanların aptallığı..