Ruh halim başka türlü olsa, bu eziyete son vermek için kendimi kuyulardan birine atma cesaretini gösterebilirdim; ama o anda çok korkuyordum. Bu kuyular hakkında okuduklarımı unutamıyordum - insanı orada bekleyen o korkunç kaderde hızlı bir ölüme yer yoktu.
Belki yarım kalacak bu hayat,
Ölümün gölgesinde başladığımız.
İstediklerimi yapamadan,
İstediğim ve istendiğim gibi olmadan,
İstek duymadığım bir yolun sonunda bitmiş,
Kokuyor ruhum...
Yüzümde sorguya çekilmemiş bir gülümseme,
Sormayın neden bu hâlim.
Sırtımda ölgün yükler ve yürüyorum bir koridorda,
Yaşam ve ölüm arasında,
Pelerinimde ağlıyor kemikler bir parça ruh için...
(Funda Gündüz, Fundalık)
Sayfa 26 - Luna Yayınları, 1. Basım, Nisan 2024Kitabı okudu