Sözlere gellll:)
ruh-u revanım, tende canım, canda cananım.
Ruh-u Revanım
Yitirdiklerimden aydınlık ve güzelmiş bulduğum
Değmezmiş karanlıklarda kendimi yorduğum
Senmişsin o zayi edilemez duygularıma denk
Senin girdabında aklımın zindanında koştuğum
Hayalinle bütün kötülükleri savuşturduğum
Senmişsin kalbimde yeni ve güzel bir dünya
Koşup koşup dinlenmeye durduğum
Her gece bir muammayla kendime sorduğum
Senmişsin fikrimde cevaplarında ötesi
Bilinmezlik olur içimde bir kördüğüm
Ne vakit olur bilmem beni gördüğün
Senmişsin yıllardır aradığım ruh-u revan...
Gönlümün Gülü
Seni seven her ruh uludur ya Rasûlallâh!
Gönlü-gözü onun doludur ya Rasûlallâh!
Cemâlin pertevinden zerre şevk alan billâh,
Kapının ayrılmaz kuludur ya Rasûlallâh!
Beklemez bir başka iltifât Sana erenler,
Semtin iltifat buğuludur ya Rasûlallâh!
Gönül gözleriyle bir kere seni görenler,
Onlar ruhların bir koludur ya Rasûlallâh!
Uçuşur ikliminde
Bir kelime Bir Hayat
Ruh-u Revan / Ruh-i Revan (Osmanlıca)
Kelime anlamı ruhun zuhuru, ruhun ferahlığı, ruhun akışı olarak tanımlanır. “Ruh-u revanım” sözüyle ise akan/yürüyen ruhum kastedilmektedir. Eski zamanlarda bu tamlama sevgiliye edilen en güzel iltifatlardan biri olarak kabul görmekteydi.