“Dünya Quasimadonunku gibi hassas olan kalpler için bir cehennemdir” - bu əsəri oxumuş olsaydı Goethe
Victor Hugo 
Notre Dame'ın Kamburu. Öz möhtəşəmliyi, dərinliyi, verdiyi mesajlar, sahib olduğu həzin, təsirli səhnələr- dram, tragediya, sevgi ilə hər oxur kimi məni də dərindən təsirləndirən bir kitab oldu. Amma düzünü desəm incələmə yazmaq içimdən gəlmədi əsəri
Ne dersin ruhum, düzelir mi her şey?
Ve kitap bitti.
Kızgınım, öfkeliyim, hissizim…
Bir tarafım neden diye soruyor, bir tarafımda fark ettiğin şeyler için neden müdahale etmedin bu kadar değersiz bir hayatı hak ettin mi? Diyor. Çok soru sordurdu bana 
Esra Ezmeci
“Yaşam size ne getirir bilemezsiniz ama sizden ne götüreceğini siz belirlersiniz.”
Düştüğünde Kalkarsan Hayat Güzeldir kitabını bir alıntı ile anlat deselerdi. Sanırım bu alıntıyı seçerdim. Çünkü hayatımız bizim yaptığımız tercihlerden oluşuyor. Hayatımıza giren insanlar ve onlarla kurduğumuz ilişkilerde bazen onlara olan sevgimiz ağır basıyor bazen de onlara olan öfkemiz. Tüm bunların hepsi hayatın ta kendisidir. Ve bu yüzden belkide her şey yaşamaya değerdir.
Kitabı okurken kendi kendime sohbet ediyormuşum gibi bir hissiyat oluştu. Sevdim bu hissi ama gerçekler karşısında kendinizi görmezden gelmenizi görmek biraz canımı acıttı.
