Ruhum göklere miras kalacak, bedenim dünyaya.
Sayfa 100Kitabı okudu
Ruhum, zihmin ve bedenim o kadar yorgun düşmüştü ki...
"Ruhum da bedenim de ömrüme bedel bir esrimeyle yalım yalım yanıyordu. İlk kez kazandığını görüyordum sevginin. Hilesiz hesapsız bir gülüş onca ağır korkuyu yenebilmişti. Saçımın telinden tırnağımın ucuna kadar cana bürünmüş bir nesneydi özgürlük. Bembeyaz topuklarıyla içimdeki üzüm tanelerini eziyordu da şırası ağzımdan akıyordu. Bir insanın boynunda saatlerce yürümenin mümkününü gördüm. Dünyanın hiçbir parçası üzerinde böyle hazla durmamıştım. Odaları basan deniz mi, gök mü, içinde dip balıkları uyanan gözleri miydi? Kale burçlarından çok uzak bir düzlüğe bakmanın baş dönmesiyle durdum göğüslerinin ucunda. Yağmur saç larımızın dibinden yağıyordu. Ortancalar, filbahriler, begonviller, narçiçekleri, zakkumlar, gelincikler, kevenotları... Neye uğradığımızı şaşırmıştık. Yerini ay ışığına bırakmadan çekilmiyordu üstümüzden güneş. Sesimiz, içinde binlerce canlının devindiği bir orman uğultusuydu. Ve biz, kan ter içinde iki masum yolcuyduk dünyaya karşı. Ancak böyle bir hazla yaratmış olmalıydı Tanrı evreni."
Sayfa 98Kitabı okudu
This text has been automatically translated from Turkish. Show Original
My body is alive while my soul is in the grave, what should I do?