°•○● Ruhum sağlıklı olmadığı için rahat edemem.Bedenim ve ruhum arasında bir sey eksik olduğu icin hareket edemem.Ben de eksik olan hareket degil,hareket isteği
Sayfa 118 - AYRINTIKitabı okuyor
Ruhum ve bedenim acı çekiyor.
Sayfa 135 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bugüne Mahsus.
youtu.be/OrCx5wW94m0
Vivaldi’nin bu parçasını ne zaman dinlesem, tarif edilemez derinlikte bir huzur hissederim. Bu huzurun ardından boğazımdaki düğüm sihir olabileceğini düşündürecek bir zariflikle çözülür,
içime sevinç dolar. Sonra aşık olmak isterim. Evet, bu parçayı ne zaman dinlesem karşı konulamaz bir aşık olma arzusu kaplar
Benim için ağlama. Yaşayan ruhtur, beden değil ve bedenim yok olduğunda ruhum yaşamaya ve seni sevmeye devam edecek.
Sayfa 85 - Mazi Yayınları, 1. Baskı, 2024Kitabı okudu
Sakil bir yalnızlığın ortasındayım,
Ruhum ve bedenim merdümgiriz.
Bir ışık bekliyorum,
Beni kör karanlığımdan,mefhum dünyamdan çıkarıp,
Sayesine sığındıracak.
Rümeysa Çelik
22012021
Kayıp bir ruhun ilk yer kaybedildiği yer.
Katil de her zaman olay yerine geri döner.
Ruhum mezarın içinde.
Bedenim ise o mezanın başında bekler.
Simdi kaybolduğum yerdeyim.
Kendi ruhumun katiliyim.
Günlüklerim, suç kayıtlarım
Hayatta birkaç sayfadan ibaretim
Her sayfanın üzerinden geçiyorum.
Ve bu kendimi kaçıncı kaybedişim, bilmiyorum....
~Bazı insanlar böyle yaşar 2 🥀
Ruhum çok yorgun, hele ki kalbim... Bedenim de bitti, ama o diğerlerinin yanında bi' hiç gibi. Çünkü o geçer, onun çaresi var. Ama diğerleri... O belirsizlik hissi...Hiçbir işe yarayamama, kimsesizlik ve bi' başımalık... Onlar hiç geçmiyor. Geçecek mi? Bilemiyorum...
Uzun zamandır, diri diri parçalara ayrıldığım duygusuna kapılmıştım. Sadece bedenim değil, ruhum da sürekli olarak kalbimle bir çelişki içindeydi, bir türlü anlaşamıyorlardı. Sürekli olarak garip bir dağılma ve ve parçalanma halinden geçiyordum.
Sayfa 58Kitabı okudu
Beklemede Zaman
Çelik dişli çenesinde yaşamın bizler, bir et parçası...
Ayrılacak ruhum, bedenim; senelere göğüs gerdiği sevgilisinden. Biliyor ve titriyor bedenim, ruhumsa korkunun şehvetinde öfke nöbetinde; diş takırdatıyor, bedeni sarıp sarmalayacak buhranların dizgin vurulmaz ateşinde!
Tümü, ne için yaşananlar bilemiyor oysa, doğa feryat tanımaz. ‘’Yerde, birazdan toprağın hükmünü göstereceği moraracak et parçası; aslından, bir çırpıda ayrılacak! Önce tadılacak ölüm, ardından kaçarak gidilecek bu nefret membaı yerden; adalet buuduna.
Kan ter içinde ve ter, kan!
İnsanlık onulmaz bir aman içinde.
Kimimiz can çekişerek, kimimiz devşirerek;
Elbet öleceğiz.
Ayrılık değil... yalnız;
Bedenin ruhtan ayrılışı, ruhtan ayrılıkta ölüm.