Kapitalizmin insanı bağlılığı ve itimadî yok etmesi adına "karakter aşınması" denilen durumu ortaya çıkarmakta insanların hayatlarına bir anlam katmaktan mahrum bırakmaktadır....
Sanat mı hayatı taklit eder, yoksa hayat mı sanatı? Sanatsal yaratı bilinçli bir şifa girişimi midir, kişinin kendi yaralarını bir metin üzerinde teşrih masasına yatırdığı ve kendisini iyileştirmeye soyunduğu bilinçli bir girişim midir, yoksa yazar bilinçaltının nereye isterse oraya sürdüğü bir zavallı binek midir?
Bir KALP atışın.... içinde bin derman bin muhteşem güç ....
Kalp sahibi olmak kim olduğunu teşhis etmek ve hatırlayabilmektir...
Kalbimiz bedenimizin bir parçası olduğu gibi kimliğimizi toplumsal belleğimizi şekillendirdiği anlamına da gelir .
Göğsüm daralıyor, kalbim sıkışıyor derken biz :)
Kalb, hayatiyetin kaynağı olduğundan , yaşama ve kendisine güvene yönelik muhtemel bir tehdide karşı , kalbin muhtelif semptomları ile karşılık verilmektedir ...
Eski hayatın yaşanmışlığını yeni hayatın hayalî belirler.
Yeni bir dünya yeni bir kavrayışı yeni bir yaşam eskisi yok olmadan gerçekleşmeyecektir zirâ..
Tahammülün tekâmül ettiği o son nokta...
Tahammül , modern zamanlarla beraber duymak istemediğimiz bir kelime. Istıraba tahammül,kadim geleneklerde kişisel istemenin ama gerçeklerştirememenin en önemli öğesiydi.
Ancak başkası/ öteki tarafından tanınmalıdır ki, insan hem kendisi,hem de başkaları için gerçekten insan olur .
Dün geceydi yandım 'Yaşayan sağlam delile dayanarak yaşasın' diyen ayetle Ey Rab Çürük benim delilim."
Hüseyin Atlansoy'un tabiriyle, 'esmerliğimiz'den utanmadan, fakir- liğin sırtımıza bindirdiği yükten yüksünmeden dünyaya 'iyi şeyler' söyleyebiliriz, söylemeliyiz. Pergelin bir ayağını yaşadığımız medeniyetin kalbinde tutarak diğer ayağıyla dünyayı dolaşabiliriz