Gökyüzüne baktı, gökyüzündeki yıldızlar da biribirlerine girmişler, kimi oradan oraya akıyor, kimi kümelenmişler, bir araya gelmişler tozutarak, bir top olmuşlar, karanlıktan karanlığa uçuyorlar. Bir ulu yıldızın arkasına belki on bin yıldız düşmüş, altın bir bulut gibi toz çıkararak savrularak kovalıyorlar. Gökyüzünde bir kaynaşma ki, görülmüş değil. Gökyüzü dalgalı bir deniz gibi çalkanıyor, deliriyor, kuduruyor. Ruşen de üstündeki dehşet çalkantıdan kurtulmak için yere yapıştıkça yapışıyor.
Berlin'de yalnızsınız değil mi?"dedi.
"Ne gibi?"
"Yani...Yalnız işte...Kimsesiz...Ruhen yalnız...Nasıl söyleyeyim öyle bir haliniz var ki..."
"Anlıyorum,anlıyorum... Tamamen yalnızım... Ama Berlin'de değil. Bütün dünyada yalnızım...Küçükten beri."
"Ben de yalnızım."dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak:"Boğulacak kadar yalnızım..." diye devam etti,"hasta bir köpek kadar yalnız..."
Sayfa 77 - YKYKitabı okudu
Bu dünya bir yedirme, yutturma, bir dümen dünyasıdır. Yediren yedirene, yutturan yutturana. Dümenini çeviren bey gibi yaşar. Yediremeyip dümenini çeviremeyense...
Sayfa 157 - Everest Yayınları 10.Baskı Eylül 2014
Yeni ve gönüllü "mavi sürgün" hikayeleri, önümüzdeki yılların en çok gıpta edilen hayat şekli olacaktır.
Çünkü... Bu büyük mü büyük şehirlerde... Makinelerin, insanların uzantısı olacağı yerde; insanların, makinelerin uzantısı haline geldiği bu dev akıl hastanelerinde, vicdanen ve ruhen hayatta kalmanın yollarını arayanlar, sadece bedenen hayatta kalmaya çalışanların vicdanlarına mahkum yaşayamazlar.
Sayfa 121Kitabı okudu
