Onların kalpleri de
Seninki gibi sanıyorsun
Herkes o kadar yumuşak
O kadar şefkat dolu olmaz oysa
İlk günden beri
İhtiyacı olan her şey vardı zaten içinde
eksik olduğuna dünya inandırdı onu
Uykusuzlukla ilgili değil ama
tamamen etrafimdaki
insanlarla ilgili
bir tükenmişliğe itiyor burası beni
iş seçimlere gelince
şükretmemi söylerdi annem
onun hiç elde edemediği
sahip olduğum imkânlar için
- annemden dersler
Sayfa 122Kitabı okudu
“Hiçbir kitap taşıyamaz sırtımızdaki hikayelerin ağırlığını.”
insanın kalbinden daha güçlü
ne olabilir hayatta
dağılsa da her gün
devam eder yaşamaya
Sayfa 109Kitabı okudu
merak ediyorum
kendimi istemediğim için mi
kimse istemiyor beni
-hem zehir hempanzehirim
Sayfa 104Kitabı okudu
Daha da güzelleşirsen
güneş kendi yerini bırakıp
senin olmaya gelecek
-peşinde
Uyanır uyanmaz kelebeğe dönüşemezsin.
her kapı aralığına bi havlu sıkıştırdım
girme dedim havaya
yok sana bir faydam
evin tüm perdelerini kapattım
git dedim ışığa
ne biri girecek buraya
ne de biri çıkacak
Sayfa 16
terk ediyorlar
hiçbir şey yaşanmamış gibi
geri dönüyorlar
terk edip gitmemişler
Sayfa 51
Şeytan gördüğümü düşünürken
gördüm ki en büyük düşman benmişim kendime
ayyaşlar yerle bir ederken şehri
yine de en çok ben
açmışım kendime
tükendim uyanık kalmak için
dönüştüm baştan ayağa
tuz bastım yarama
çalkalandı her bir zerrem
kanım dondu
diri diri gõmmek istedim kendimi
ama geri çekildi toprak
sen çoktan çürümüşsün dedi
bana yapacak iş bırakmamışsın.
Sayfa 102Kitabı okudu
düşen kirpikler gibi dökülüyor parçalarım habersizce her yere
Sayfa 135Kitabı okudu
nehir olur dökülür ağzımdan
gözlerimin tartamadığı yaşlar
Sayfa 118Kitabı okudu
