Kalbimizi daha az sızlatması için acıları bahane üreterek anlamaya çalışırız.Bizi mağdur edenlere hep haklı gerekçeler ararız ki yaşadığımız bunca acının bir anlamı olsun.
Ağlamak bazen bir şeylerin yolunda gitmediğini çevremize itiraf etme biçimimizdir.Hazırlıksız yakalar çoğu zaman.Henüz kendimize bile itiraf edemediğimiz, özenle sakladığımız sorunlarımızla suçüstü yakalanırız böyleylikle.
Dünyayı bize büyük gösteren bizim küçüklüğümüz oğul.Hırsımız,sabırsızlığımız,bencilliğimiz Önce bu yüzden küçülüyor sonra da dünyayı çok büyük görüyoruz.
İlk oyun etkileşiminde çocuğun şaşkınlık yaşaması doğaldır.Acaba bütün bunlar ne anlama gelmektedir?Şüphecidir.Merak içerisindedir.Hayatı boyunca yanında ne yapacağı konusunda ona yol gösteren birileri olmuştur.Birdenbire bu müdahale ortadan kalkmıştır ve çocuk artık ufkunda kendisinden daha fazla yer kaplayan birilerinin gölgesinde yaşamak zorunda değildir.Artık güneşe çıkmıştır ve etrafındaki tek gölge kendisininkidir.