Birtakım Adamlar
Gece saat on ikiyi on geçiyor.
Taksim’de saatin altında tramvayı bekliyorum.
Öyle olmasa, bu kadar ince eleyip sık dokumaya lüzum görmez;
vakit gece yarısını geçmişti, derdim.
Epey oluyor. Baharın bu soğuk günlerinde, şu devam eden kıştan
bir buz gibi gece, hatırıma geliyor. O zamanlar daha Camlı Köşk’ün camları ve hanende ilânlarının
Hangi mevsimdeyiz böyle
Paletimdeki renkler kaskatı
Oysa
Durmadan boyamalıyım, hiç durmadan
Renkleri yitirmiş hayatı,
Mevsimlerden keder mi, söyle.
Dinle, ruhumun yatışmasını bekleyemem
Gitmeliyim ve giderken
Bakmamalıyım gözlerine dünya denen fakirin,
Su içtiğim ellerden
Bana bir pişmanlık gelsin istemem.
Dinle, hatırladıkça üzüyor beni
Geri çekilirken yaktığım rüya,
Mevsimlerden keder mi, söyle
Ne giysem yakışmıyor, uçurumlardan başka.
Dağıtamıyor hiçbir güneş ruhumdaki sisi
Ve ben hâlâ yarın güzeldir diyorum,
Kalmasa da albenisi…
Az bir merhamet çokça huzursuzluk tozu yuttum bir gece
Tutup söktüm tunç dikenlerimi bir bir
İri kemik, kıraç bir rüya, körelmiş bıçak gibi
Anladım artık
Işığı sönmeyince içimin görünmüyor dünyanın renkleri
-Sinem Çağlancı
Freud
_Söz ile Sihir eskiden aynı şeydi; sözlerin sihirli güçleri vardır.
_Sevgi ve sinir doğru orantılıdır.
_Aşk yoktur; libido vardır. Aşık insan deIidir.
_Dünün mutsuz çocukları, bugünün psikopatlarıdır.
_Hiçbir önerme, kendi kendisinin kanıtı olamaz.
_Sanat, çocukluk tecrübelerinin büyüklüğe