Veda
Karanlıktı, gece en koyu tonunda ıssız
Rüzgâr sokaklardan yüzler dağıtırdı evlere
Evlere inerdi sessizlik tanıdık bir sesti bu
Yataklar, kaldırımlar kadar soğuk
İnsanlarda korku, tedirginlik, bir bilinmezlik
Bense hür adımlarla dolaşıyorum semti
Bastığım her taştan ezgiler dökülüyor.
Omuzlarımda taşıyorum nur yüzlü melekleri
Gençliğim topuk seslerinde dile getiriyor isyanını
Haritasız, kitapsız, sorgusuz yürüyorum
Hiçlik dedikleri o nesnel kaygı umurum değil
Perdelerin ardında peşimden atıp tutanları saymıyorum
En güzel bahara güneşin kızıl tarlasına
Beyrutta okunan gazele doğru uzanıyorum
Aradığım iffeti gözlerinde yaşayan Meryem
Yaşadığım her güne veda ettim Meryem