Zamanın hayatında vardır; altın olmak… Simya ise, zamanla, altına dönüşecek tüm o madenlerin, akıl ve bilinç ile işlenmesidir. Madenin kendisi ise insanın bizatihi kendisi olmakla birlikte hayatın sunduğu tüm anlara açık olmaktır. Bu açıklığın içerisinde insanın kişisel menkıbesi zaman ile iş birliği içerisinde olmasıdır. Bu sebeple, aslında simya bir şeye sıkı sıkıya, korkarak tutunmak değil, acının korkusunun acının kendisinden de acı olduğunun farkına varmak, gelenleri kabul etmek ve zamanın tutsak olduğu saatten firar ettiği gibi gidebileceklerini ve hayatın kanıksanmış olgular, monotonlaşmış hayatlar ile an be an görme yetisini kaybetme eğiliminin olduğunun da kabul edilmesi gerektiğinin ilimidir. Sabretme erdeminin insan ile birlikte olgunlaşmasıdır.
Rüzgarların estiği fırtınaların koptuğu bir çöldür de aslında yaşantılarımızın geçtiği bütün hayatlar. Tutsaklığından kurtulan zaman ise hayat denen bu harmoninin bir unsurudur. Onun kendisine has bir dokusu kendisine özgü bir yolu vardır. Hayat, Santiago’nun rüzgar olmayı istemesi gibi zaman olmayı ister. Zaman gibi kendisine has bir form ile uyum halindedir, uyumu yakalamayı da diler. Bunun için zaman misali yeniden doğumunu müjdelemesi, saati, yani bedenini terk etmesi gerekir. Çünkü cennet de bir yanıyla cehenneme dönüşmeye başlayacaktır. Huzurlu zamanlar da zor zamanlar gibi geçip gider. Fakat hazine her zaman her yerde hep yanı başımızda, aklımızda ve fikrimizdedir. Belki farkına varamıyor olabiliriz fakat hayatlarımızın kintsugi sanatçısı simyagerleriyiz her birimiz.
“Gerçekte kendi Kişisel Menkıbesini yaşayan kimseye karşı hayat cömerttir.” 
Paulo Coelho
Ah, kimselerin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya!
Daha önce şairin 
Toplu Şiirler kitabını okumuştum. O yüzden aşinayım eserdeki birçok şiire. Ama şiir öyle bir tür ki yüzlerce, binlerce okusan yine okumak istiyor, o duyguyu ilk okumuşçasına tadıyorsunuz.
Gülten Akın
Bir dönem "Yaşayan En Büyük Türk Şairi" seçilmiş.
Aldığı ödülleri saymakla bitmez.
Birçok şiiri bestelenmiş, bir şair,
