Bu kente yağmasın yağmur, sevgili.
Cadde, sokak ıslak zaten.
Ve zahmet edip esmesin rüzgâr.
Uğultusu kulaklarımda gidişinin, dal kıpırdamazken,
Söyle de sussun herkes,
Ölmeye ihtiyacım var azıcık.
BEN SANA MECBURUM / ATTİLÂ İLHAN
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Orhan Veli Kanık
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Önce hafiften bir rüzgâr esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda
Sucuların hiç durmayan çıngırakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık,
Ağlar
Bu deniz bu rüzgar bu karanlık
Bu ışıldayan ışıklar ve dalgaların uğultusu
Sen gibi çekiyor kendine
Halatı kopuk kayıklar gibi sürükleniyorum gözlerine
Sabaha doğru kaybolurken hüzün
Martılar çağırıyor sana
Ben geliyorum
Sen gitmişsin
Ben, sana düştüğüm yerde kanlar içindeyim...
//Mehmet Varıcı
Sonbaharın Uğultusu
Ne eksik sonbaharın uğultusu
Yağmurlu bir gün, sert esen rüzgar ..
Hani akşama yakın,insan his eder ya
Öleceğini düşünür, sonbaharın uğultusu
Buğulu camlar olmuş dört köşe
Odada is durmuş bir soba,yanında
Alev alev harlıyor, üşüyen bir ceset için
Köz olmuş ocakta, aş pişmiş kanıyor
Islak eller, tutuşsun hüzün bulvarında
Meşe yapraklarını
Ben Sana Mecburum
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur