"Geceyi nasıl geçirdin?"
"İyi," deyip ellerimi göğsüme koydum. "Göğsünde bir ağrı mı var?" diye sordu. Sustum.
"Hayat acıdır," dedi. "Ama o da geçecek."
Çocukluğumdan beri kalbimi göğsümden sökmek istercesine acıyan bu yaramı, daha önce hiç kimse fark etmemişti. O acı artık olmasa da, Klara, o acıdan, o yaradan kalan izleri görmüştü.