"Müslümanların derdiyle dertlenmeyen bizden değildir." [Buhari]
Hz. Muhammed (s.a.v.)
Ahmet Amiş Efendi (k.s)
"Helvacı helvasına şeker katacak zamanını bilir. Ne sıkılıyorsun be? Senin isteğinle olmaz, O'nun isteğiyledir. Her şeyin zamanı vardır. Kederlenme."
Agatha Christie's Miss Marple (2004 - 2013)
Miss. Jane Marple, St. Mary Mead isimli küçük bir İngiliz kasabasında yaşayan yaşlı bir kadındır. Kriminolojiye olan ilgisinden olsa gerek polisiye romanlar okumaktan hoşanır. Olaylara farklı açılardan bakabilen zeki ve dikkatli bir gözlemci olan Jane, bu yeteneğini kullanarak tuhaf ve gizemli olaylara dahil olan arkadaş ve tanıdıklarına yardımcı
Resûlullâh (s.a.v.), Hz. Ebû Bekir (r.a.)’e: “Ne getirdin ya Ebû Bekir?” diye sorunca: “Malımın tamamını ya Resûlullâh!” dedi. Resûlullâh (s.a.v.): “Peki ailene, çocuklarına ne bıraktın?” diye sorunca: “Allâh (c.c.) ve Resûlü (s.a.v.)’i bıraktım ya Resûlullâh, yetmez mi?” dedi. Allâh (c.c.) şefaatine nâil eylesin. Âmin.
Siyer yayınları Hz. EbubekirKitabı okuyor
Zamanını İyi Yönet
Vakit, Allah Teâlâ’nın bütün kullarına adâletli bir şekilde dağıttığı en büyük sermayedir. Herkesin haftada yedi günü, günde yirmi dört saati vardır. Ne var ki kişiler arasındaki tek fark, sahip oldukları vakit değil, bunu nasıl kullandıklarıdır.
Zira vakit, geri döndürülemez, biriktirilemez, ödünç alınamaz bir değerdir.
Vakit, soyut bir kavram olmasına rağmen, hayatımıza sığdırdığımız işler açısından ölçülebilir ve kıt bulunan bir kaynaktır. İş hayatında vaktin tanzim ve idaresi, kıt bir kaynak olan zamanın en verimli şekilde kullanılması demektir. Ancak birçok kişi bu kıt kaynağı, nasıl değerlendireceğini bilemeden boşa harcar. Çünkü insanlar, vakitlerini geçirme tarzlarının, kendi iradeleri altında olduğunu fark etmemektedirler. Hayatta başarıya ulaşmak için hakikatte ne kadar az vakitlerinin olduğunu düşünmezler. Boşa harcadıkları zamanın ne kadar çok olduğunu idrak etmezler. Zamanlarını tanzim etme konusunda ne bir sisteme, ne bir stratejiye ve ne de bir titizliğe sahiptirler.
Vakti faydalı kullanmak, meşgul görünmek değil, vakitleri gâyelerimizin tahakkukuna yönelik faaliyetler yaparak değerlendirmektir.
Özcan Hıdır, 
Vakit Disiplini, Erkam Yayınları, s. 67
Ahlakın kayağı, kişinin ruhundaki manevi bir tercih ve bir yöneliştir. Bu öyle kuvevetli bir yöneliştir ki kişi, o ahlakı sergilemekten zevk duyar. Mesela, cömert kişi ikramda bulundukça mesrur olur. Hâlbuki cimri bir kişi, insanlardan utandığı için zoraki bir ikramda bulunurken azap duyar.
Nitekim şairler de onları şöyle nitelendirir: Hazineler denizini ardımızda bıraktık,
Ne bilsin insanlar nereden geldik.
Rahatlık zamanlarında Allah’a yönel, O’nu tanı ve O’na dua et ki sıkıntılı zamanlarda Allah da sana yönelsin, seni tanısın ve sana yardım etsin.”
(Hz. Muhammed s.a.v)
Ben, firaktan, zevâlden çok inciniyorum. Halbuki, sevdiğim dünya ve dünyevîyeler, müfarakatla beni bırakıp gidiyorlar. Ben de gideceğimi biliyorum. Bu pek elîm ve canhıraş me'yusiyete karşı, birden saâdet-i ebediye ve hayat-ı bâkiye müjdesini Zât-ı Ahmediye'den (A.S.M.) işitmekle kurtuluyorum ve tam teselli buluyorum.
