Alınların ortasında bir saat kulesi
İnsanlar sonsuzluğa bakıyor hâlâ
Naz
bütün o yollardan tek başıma geçtım Naz dilek bezleri asılı ağaçların altından
yazıtı çalınmış çeşmelerin başından
gümüş yüzüklü parmaklarından Anadolu'nun
bütün o yollardan tek başıma geçtim Naz koyup başımı sise yemyeşil uykular uyudum Kaçkariar'da
uçan kemençeler gördüm düşümde ve tombul memeli kızlar
Sinop’ta yüzme bilmeyen yavru tekneler
Sayfa 33 - Akgün AkovaKitabı okudu
Kurumlu bir saat kulesi kur yapardı bana,
Çeyrek geçmişliğiyle övünen o topal.
Bir gül uzatırdı çocuklardan biri
Ellerimden güle yalnızlık batardı
İçi bulanırdı yalnızlığımın
Kusardı serseriliğini en görkemli meydana.
İçimde sana dair zalim bir şüphe
Düşüncemden çıkmayan sorular
Ve hep seni karşısın da gördüğüm saat kulesi...
Ortayaşlı kadını (vakitsiz anneyi) kalabalıkların yüreğine bağlayacak damar, çok ince bir maden yaprağı gibi kıvrık ve ağlamaklı. Kıyıda soluklarla dolar. Taze ekmek kokar. Güçlenir.
Su kıpırtılı. Karın, beyaza alıştırdığı denizin yanıbaşında serin saat kulesi. Ansızın havalanan bir uçurtma: Caminin minaresi.
Sayfa 67 - "Bir Günün Sonunda Arzu", 1967Kitabı okudu
Yaklaştır sesi sesi
Burda bir kadın ölmektedir
Can vermektedir Galata Kulesi
Burda bir kadın ölmektedir
