Sabahattin Ali
Erkeklere ölüm!
''Dünyada sizden, yani bütün erkeklerden niçin bu kadar çok nefret ediyorum biliyor musunuz? Sırf böyle en tabii haklarıymış gibi insandan birçok şeyler istedikleri için... Beni yanlış anlamayın, bu taleplerin muhakkak söz haline gelmesi şart değil. Erkeklerin öyle bir bakışları, öyle bir gülüşleri, ellerini kaldırışları, hülasa kadınlara öyle bir muamele edişleri var ki... Kendilerine ne kadar fazla ve ne kadar aptalca güvendiklerini fark etmemek için kör olmak lazım. Herhangi bir şekilde talepleri reddedildiği zaman düştükleri şaşkınlığı görmek, küstahça gururlarını anlamak için kafidir. Kendilerini daima bir avcı, bizi zavallı birer av olarak düşünmekten asla vazgeçmiyorlar. Bizim vazifemiz sadece tabi olmak, itaat etmek, istenilen şeyleri vermek... Biz isteyemeyiz, kendiliğimizden bir şey vermeyiz... Ben bu ahmakça ve küstahça erkek gururundan tiksiniyorum.''Kürk Mantolu Madonna, Sabahattin Ali (Sayfa 81)
"Berlin'de yalnızsınız değil mi?" dedi.
"Ne gibi?"
"Yani... Yalnız işte... Kimsesiz... Ruhen yalnız... Nasıl söyleyeyim... Öyle bir haliniz var ki..."
"Anlıyorum, anlıyorum... Tamamen yalnızım... Ama Berlin'de değil... Bütün dünyada yalnızım... Küçükten beri..."
"Ben de yalnızım..." dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak: "Boğulacak kadar yalnızım..." diye devam etti, "hasta bir köpek kadar yalnız..."
Zaten küçüklüğümden beri saadeti israf etmekten korkar, bir kısmını ilerisi için saklamak isterdim... Bu hal gerçi birçok fırsatları kaçırmama sebep olurdu, fakat fazlasını isteyerek talihimi ürkütmekten her zaman çekinirdim.
Günün birinde ya çıldıracağız, ya dünyaya hâkim olacağız. Şimdilik bir rakı parası bulmaya çalışalım.
Sabahattin Ali
Bir ümidim yok. Bu sondu. Artık hiç bir şeyin değişmesine imkan yok, lüzum da yok.
Kübra, Kürk Mantolu Madonna'yı inceledi.
3 saat önce · Kitabı okudu · 4 günde · Beğendi · 10/10 puan
3 saat önce · Kitabı okudu · 4 günde · Beğendi · 10/10 puan
Bir kişiye duyduğumuz kırgınlık diğer insanlara yayılabilir miydi?
Güzel bir hayat yaşıyordu Raif bey ve beklenmedik bir durum ortaya çıkar bütün mutluluğu alıp götürebilir miyidi?
Çok güzel roman vs demek Sabahattin Ali'ye büyük ayıp olurdu. Kitabın popülerliği aşikar bu nedenle büyük beklentiler içerisinde okudum kitabı, genellikle beklentilerimi karşılamazlar fakat bu kitap beklentilerimin de üstünde oldu. Türkçe muazzam bir şekilde kullanılmıştı. Hikayesi herkesi kendinden alıp Raif olmayı dileyecek kadar güzeldi. 1900 yılların hem Almanya'sını hem de Türkiye'sini oldukça iyi anlatmıştı yazar. Diyecek başka bir söz yok bence böyle eserlerden daha çok olmalı insanı etkileyen yaşamına bir nebze olsun bir şeyler katan hikayeler.
Ve burdan Raif Efendiye sesleniyorum eğer bunu okuyabiliyorsan seni anlayan bir sürü insan var. Defterini bizler de okuduk ve seni anlıyoruz hasta yatağında biraz daha mutlu ol.
Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı?
