Tek yapmamız gereken günde 2000 kalori alıp bir o kadarını da harcamaktı. Yaşamak denen şey ne ara bu kadar komplike hale geldi anlamakta zorluk çekiyorum. Herkes birbirini geçme derdinde ve hiç kimse bunda bir tuhaflık olduğunu anlamıyor. Ben artık çekilip yarışan arkadaşlara başarılar dilemek istiyorum. "Bir kişiyi daha eledik" diye sevinebilirsiniz.
Duygularımı zamanında yaşayamıyorum. Bir şey oluyor, ben rasyonel davranıp o anda nasıl hareket edersem doğru olur diye düşünüyorum. Aradan günler, haftalar, aylar geçiyor. Geri dönüp yaşadıklarımı düşününce olaya göre üzülüyor ya da mutlu oluyorum.
Sadece duygu durumunda değil, genel olarak bir delay var hayatımda. Bir fotoğraf çekiyorum ve asla kimseyle paylaşmıyorum. Aradan zaman geçtikten sonra bir şekilde karşıma çıkarsa fotoğraf "aa ne güzel fotoğrafmış" diyerek paylaşasım geliyor. Sanki hayatı yaşamıyorum da sonradan izliyorum.
Reader Follow Recommendations
hahaha
Bunu yazdıktan sonra daha neler oldu neler... Pandemi girdi, depresyona girdim. Önce dedemi, 7-8 ay kadar sonra da anneannemi kaybettim. Bi daha depresyona girdim. Hiç tanımadığım bir insanla eve çıktım. Borç batağına düştüm. Önce 10 kilo alıp sonra hepsini verdim. Ve en nihayetinde 7 yıl önce tanıştığım ama hiç görüşmediğim bir arkadaşımla 12 saatlik tren yolculuğunun sonunda görüştüm. Mükafat sanırım buydu :)
Şaban
@sabart
·4y
Son 3 yılda liseden üniversiteye geçtim, 2 ablam evlendi, annem-babam boşandı, hazırlık+1.sınıfı okuduktan sonra üniversite ve bölüm değiştirdim, ailemden ayrı arkadaşımla yaşama geçtim, onunla da olmadı tamamen yalnız yaşamaya karar verdim, dini inancım değişti ve saymadığım daha bi ton ufak tefek stres atlattım. Şu güne kadar gelmişsem eğer bence bi mükafatı olmalı.