“Sen ne iş yapıyorsun?” diye soruverdi.
Yahya Kemal’in en korktuğu soruydu bu. “Şairim ve işsizim” mi deseydi, “Arıyorum, fakat bu hercümercde iş bulmak çok zor” mu deseydi? Paris’te on yıl okuduktan sonra İstanbul’da işsiz ve sersefil yaşıyor olmasını nasıl açıklayabilirdi? Kuru bir sesle:
“Bugünlerde ekmek aslanın ağzında!” deyiverdi.
Sayfa 91 - Cep Boyu 1. Basım: Mayıs 2010, Kapı YayınlarıKitabı okudu
Genç bir vücutta ihtiyar bir ruh taşıyor sanki.
"Bildikleri gibi yaşamaya devam etsinler başlarına iyi bir şey gelirse ne ala, kötü zamanlarda ise sabırlı olsunlar." Her yerde ve her zaman halk kitleleri sabretmek, katlanmak zorunda bırakılır. Sabır, uzlaşma ve yoksulluklar kitlelerin bir nevi görevi haline gelmiştir. Pek çok konuda saldırıya uğramış küçümsenmiştir halk. Her yerde ve her zaman, "Halk sarhoştur, insanlar tembel, çalışmak istemiyorlar. İnsanlar kaba, açgözlü, acımasız." denir ve en iyi becerdikleri şeyin sabır olduğu söylenir. Açlık çekiyor, donuyor, pislik içinde yaşıyor yine de şikayet etmiyor, sabrediyor. Herkes halkın sabrını övüyor, hayranlık duyuyordu. Halkın sabrı kutsallaştırılmıştır. İsa mesih'in dini de bir sabır dinine dönüştürülmemiş miydi? Snallman bu sabır saplantısına bozuluyor her iki tarafa da kızıyordu. Kendileri için tüm özgürlükleri, kolaylıkları ve zenginliği isteyen, halkı ise en ağır yoksulluklara katlanmanın gerekli olduğunu öneren üst sınıflara kızgındı. Dayatılan bu mecburiyete hoşgörü gösterdikleri için kitlelere de öfkeliydi. Halkın; düşünce uyuşukluğuna, yoksulluklara, sarhoşluğa ve adaletsizliklere maddi ve manevi sefalete alışıp razı olmalarına kızıyordu.
Risale-i Nurdan Değerlendirme
Ağabeyler Risalelere Nasıl Muhatap Olmuşlar?
Risalet-ün Nur, Mektubat-ün Nur'un mütalaası, tahrir edilmesi, başkalara neşr ü tebliğe alâ kadr-il istitaa çalışılması gibi emr-i hayr-ı azîme havl ü kuvvet-i Samedanî ve inayet ü lütf-u Rabbanî ile muvaffak olduğum zamanlar ki; bu evkatta evvelen ve bizzât bu fakir istifade, istifaza, istiane etmiş