Beyaz dilekçe
Rahmân ve Rahîm olan adına sığınarak
Açtım iki elimi : Kor gibi iki yaprak...
Bir edep ölçeğinde umutlu ve utangaç,
İşte dünya önümde; benim ruhum sana aç.
Bu seğriyen ellerle senden seni isterim,
Senden seni isterken canımdan çıkar terim.
Sana âşık ruhumdur merceği yakan ışık,
Gözlerim cemâlini görmeden de kamaşık.
Bir mirasyediyim
Şen Bilim
Bu boğucu, iç karartia havanın, yaşamın avuntusu çiydir.
Şair, kendinin ar- dındadır, kendine varamamanın, kendine yalan söylemek zo runda oluşunun acısıyla, kendinin, kendisiyle aradığı hakikatin ardındadır. Hakikatin ardında, onunla sevişmek, onunla evlen- mek için. Ulaşamayacağını bile bile arayan: Delidir şair. Işıltılı. parlak, renkli
Minik bir dua
Eyüp sabrım Yok Benim,
Yusuf değilim kuyuda
Yusuf'unu kaybeden Yakup da değilim.
Meryem gibi susmadım hiç, öylesi aşağılanmadım.
Kocası pira firavun olan Asiye de olmadım.
Ne hamzalığı bilirim Rabb'im, ne de musablığı.
Benim onlardan bildiğim o güzel duaları şimdi onların adıyla onların yakarışlarıyla sana yalvarıyorum Rabb'im!
Gönlümdeki kederi, kalbimdeki hüznümü, zihnimdeki şüpheyi ve geçmesini dilediğim tüm hastalıklarımı yok et ya Rabbi!
Öyle ki hiç birinden zerre eser kalmasın...
Bazen böyle avazım çıktığı kadar çığlık çığlığa ağlamak istiyorum, bazen de iyiyim ya diyip hayata tutunmaya çalışıyorum artık hiç bir şeye sabrım kalmadı. Gezmek ilgimi çekmiyor, giyinmek ilgimi çekmiyor, o kadar yorgunum ki yemek dahi yemek istemiyorum bilmiyorum bütün hislerimi gün geçtikçe kaybediyor gibiyim. Kimseye derdimi anlatamıyorum uyumak istiyorum sürekli uyumak aslında uyuyamıyorum da sadece biraz olsun insanlardan uzak kalmak istiyorum. Kafamın içinde dönen o kadar çok şey var ki artık onları bastıramıyorum. Müzik dinliyorum kafamdaki sesleri bastırmak için sesi her açtığımda her yükselttiğimde o kafamdakiler çığlık çığlığa bana geri dönüyor. Çok deniyorum iyi olmayı çok uğraşıyorum ama yapamıyorum ne istediğimi ne yapmalıyım? Kime ne hesap sormalıyım bilmiyorum çıkmazların arasında kaybolup gidiyorum kimse fark etmiyor yavaş yavaş bütün heveslerim tükeniyor ve onları geri getiremiyorum. Kısacası yok oluyorum fark edilmiyor.
insan kalmaz, acısı kalır
Bugün sokakta yürürken ben yaşlarda bir kız "Baba!" diye seslendi. O an kalbimin sızısını hissettim. Bi anda bi yıldır hiç "Baba" diye seslenemediğimi hatırladım. Acaba o kız o küçücük sıradan olan anda, 1 kelimede ne kadar şanslı olduğunun farkında mıydı? Ve bugün yine anladım ki bir kızı sadece babası yaralayabilir ve bir tek
Eyüp sabrım yok benim
Yusuf değilim kuyuda
Yine de umudum var
Rahim olan adında..
Ömer Karaoğlu
Eyüp sabrım yok benim. Sabredin demeye hakkım da yok. Meryem gibi susmadım ben. Hiç böyle aşağılanmadım. Yusuf da değilim. Öylesi hâya yok bende. Hamza gibi cesur olamam. Hesaplarım var. Hızır kadar güvenmedim hiç Allah'a.
Benim sadece meylim var.
Kast etmeye kastım,
Murad etmeye ben
Ancak ar duyarım..
Bir pelenirim yok,
uçamıyorum belki ama,
bitip tükenmez bir sabrım ve
gelecek güzel günlere inancımla,
ben de bir super kahramanım.
Sabrım yoruldu!
Sabah sabah sinirlerim zirve yaptı!
Yakın zamanda şunu öğrendim; insanlar düşüncelerini, özellikle zan yaptığı ne varsa hiç düşünmeden acımadan insanın yüzüne yüzüne söylüyorlar. Yetmiyor üzerine iftira atıyorlar. Öyle olmaktan Allah'a sığınırım. İslâmi hassasiyeti olsun yada olmasın kimse bunu yapmamalı. Kendince hata-kusur mu gördün? Usul