Umberto Eco, derin bir bilgi birikimi ve akıl üstü bir düşünceyle, kendine has tarzıyla muhteşem bir eser sunmuş biz okurlarına. Foucault Sarkacı, yalnızca düz bir okumayla anlaşılacak bir eser olmadığını özellikle belirtmek gerekir. Sindire sindire okunup, anlaşılmayan konular için Google yada ansiklopediye danışılması gereken bir kitap.
O kadar çok bilgi ve konu var ki, konu bir anda dağılıyor zannediyorsun ancak konuların ve bilgilerin birbiriyle bağlanışı, tam Ecovari bir ustalıkla biz okurların kavrayışını sağlıyor.
Romanın konusu, hayali olarak tasarlanan bir PLAN ve bunu tasarlayan, zaman geçtikten sonra bunun gerçek olduğuna inan üç gizemci arkadaşın yaşadığı, kah polisiye, kah gerilim, kah tarihin geçmiş sayfalarına dönüşün gerçekleştiği bir olaylar zinciri. Tapınakçılar ve onların gizemlerinin ana fikir olduğu eserde; Malta Şövalyelerinden - gül-haç biraderlere, Haşhaşilerden – Hitlere, masonlardan – Cizvitlere, İtalyan Partizanlarından – faşistlerine kadar bir çok konu hakkında bilgeler bulabilirsiniz. Mekan olarak kimi zaman Portekiz mağaralarında kaybolup İskoç tepelerinden çıkabilir, Moskova metrosundan girip Paris’in kanalizasyonlarında dolaşabilir, İtalya’nın dağ köylerinde yıldızlara bakarken Süleyman mabedinin zenginliği içerisinde kendinizi Kudüs’te bulabilirsiniz.
Bacon, Shakespeare, İbn’ül Arabi, Newton, Hasan Sabbah gibi birçok tarihe mal olmuş kişiler hakkında bilgilerinde bulunduğu eser, ünlü LOST dizisinin de ilham kaynağı bence.
Umberto Eco sağolsun. Onun canı bir roman yazmak istemeseydi ve yazmasaydı, ben bu incelemeyi biraz zor
Gülün Adı oldu. Gülün Adı, yazarın 1980 yılında