Bir babaannenin 1930'lu yıllarda Maraş'ta başlayıp Istanbul'a kadar uzanan masalını dinleyeceksiniz. Bu masal bir varmış, bir yokmuşlarla başlasada babaanne'nin torunu Nazlı'ya anlattığı Cemrenin hikâyesi kendi masalıdır aslında.
Cemre doğduğunda papatya mevsimi bahar olsada daha kırkı çıkmadan annesinin vefatıyla kışa dönen hayatının başlangıcıydı, tabiiki size masalını burada anlatmıycam neler sığmadıki o masala tarihimize bir kara leke gibi adını yazdıran 27 Mayıs darbesi, Maraş katliamı, Sivas Madımak otelinde diri diri yakılmak istenilen aydınlarımız,sadece bir nefes alacak parkımız olsun, agaçlarımıza dokunulmasın diye direnen insanlara orantısız güç kullanarak büyük facialara yol açılan Gezi parkı olayları, 15 Temmuz darbe girişimi...
Evet masallar bütün kötülüklere rağmen hep güzel bitsin isteriz ama Torun Nazlı bizlere babaannenin masalını aktarırken kendi masalıyla devam ettiği hikayede yinede güzellikler,dostluklar,vefakârlık ,umutlar olsada hüznü bırakıp gitti..
Bizler kendi masalımızla devam etsek babaanne ve Nazlı'nın masalından farklı ne anlatabilirizki:(
Yeni nesillerin anlatacağı masallar umarım güzel olur desekte bazı şeyler değişmedikçe anlatacakları güzel masalları olmayacak malesef :(
Murat DURMAZ
272 syf.
·
Puan vermedi
Benim için konu aşk
Bu kitap hakkında inceleme yapmayacağım ancak yaşadığım küçük bir olayın beni nasıl mutlu ettiğini ve hâlâ nasıl etkisinde olduğumu anlatacağım.
08/09/2023 20:57
O gün her zamanki gibi bir parka kitap okumak için gittim. Şen şakrak çocuk sesleri vardı, insan yaşadığını hissediyordu. Ben kitap okumaya dalmışken bir iki saniyeliğine önümde 5-6 çocuğun (7-8 yaş) kendi aralarında bir şeyler konuştuğunu gördüm ama dikkat etmedim. Bir çiçekten bahsediyorlardı. Birkaç saniye sonra içlerinden bir kız çocuğu "abla" diye seslendi. " Bu çiçeği sana vermek istiyoruz" dedi. O an adeta kalbimin derinliklerine papatya tohumları ekildi ve saniyeler içinde yeşermeye başladı, işte tam da böyle hissettim O sırada tesadüf eseri şu satırları okuyordum: "Birilerini sevindirmenin ve bundan dolayı sevinç duymanın ne kadar kolay olduğunu hissediyordum". Bu tesadüf çok güzeldi. Tam da bu kitaptan çok hoşlanmadığıma karar vermişken bu oldu ve artık bu kitabın da bende yeri ayrıydı. Evrende her zaman bir yerlerde bizim için saklı güzellikler vardır dedim kendi kendime. Yeter ki hep aynı olmayalım, hep aynı yerde olmayalım
Gelelim kitaba yorumuma, demek istediğim tek şey Stefan Zweig yine sadece yazmamış aynı zamanda yaşatmış.
Stefan Zweig
Olağanüstü Bir Gece
