ÇİÇEKLER ŞARKI SÖYLEMEZKEN UYANIR
esintili bir havada , kasımpatı, papatya ve erguvan çiçekleri arasında, oturduğum yerden ayaklanıp ellerimi iki yana açmış, başımı hafifçe geriye yasladıktan sonra gözlerimi kapatmış ve kendimi sadece çiçeklerin o uğultulu şarkısını dinlemeye adamıştım. Şiirin ruhu beni tam o anda yakaladı. Hala bugün gibi hatırladığım o uğultulu şarkıdaki ruh; şiirin ruhu, şairi dürter, kendine çeker, bıçağı saplar. O ruh, birinci hamur masallarda gerçekliği aramak yerine saman sarısından hür bir hayale kavuşmak isteyenlerin, birikimidir.
Benim için ,
En munis hastalığı sürdürmek olmuş artık yaşamak
Gel desen gelemem gerçeklere
Gerçekler , kitabına uydurulunca yalanlarından utanır
Koparamam tanesinin zerresini
Çiçekler şarkı söylemezken uyanır.
ÜŞÜYORUM
…
Karınca ölüleri gibiyim
Yaşadığımı herkes biliyor
Öldüğümün hiç kimse farkında
…
Herkesin bir şekilde hayatına dokunacak yada hissettirecek şiirler ile karşılaştım.Kısacık ama anlamlı bir yolculuk oldu benim için
Yazarımız şiirlerin de bir çok farklı temayı konu almış bunu sevdim bir temada bağlı kalmaktansa böyle daha iyi olmuş.Ayrıca kitabın sonunda bir sözlükte bırakılmış anlamını bilmediğiniz kelimeleri oradan bakabilirsiniz,benim bu detay da çok hoşuma gitti.
Ben şiir severek olarak,şiir okumanın bir tür huzur bulma biçimi olduğunu düşünüyorum bu konuda sizler ne düşünüyorsunuz?
Dorian Gray'in Portresi Hiç hayatınızda ellerinizle bir canavar oluşturdunuz mu? Oluşturduysanız bunu kontrol mu ettiniz yoksa ipini bıraktınız mı? Aslında
