Ne tuhaf şey... Bir ölüm, bu kadar güzel kokabilir mi?
"Naime! Naime?... Hünkârım?"
"Anlaşılan kızımız, ikimizi de buraya çağırıp buluşturmak istemiş."
"Bağışlayın, haberim yoktu."
"Biliyorum, benim gibi sizin de haberiniz yoktu... Bu bitkiyi Bombay'da vazife yapan Hüseyin Hasip Efendi armağan etmişti bana. Sevdiğim bir çiçekti. Maalesef solmak üzere."
"Ne yazık ki her çiçek birgün solmaya mahkum. Bir zamanlar bana, gönül bahçemin nadide çiçeği, derdiniz. Şimdi ben de gönül bahçenizde solmaya yüz tuttum. Sizden, can suyumdan uzak, çorak bir iklimde yaşamaya mecburum artık. Oysa ki ben, gönül bahçenizin nadide çiçeği olmak yerine, yabani bir papatya olmaya bile razıyım."
"Bilir misiniz, papatyalar sadece topraklarından koparıldıkları vakit kokarlarmış?"
"Hayır, bilmiyordum!"
"Ne tuhaf şey... Bir ölüm, bu kadar güzel kokabilir mi?"
Payitaht - (111'den youtube.com/watch?v=3AuMluk...)
Kendime
Yazmamalıyım
Evet yazmamalısın. Sen gece gündüz onu düşünürken, onun aklına gün içinde belki de hiç gelmiyorsun. Hislerinin karşılığı yok. Hislerinin karşılığı olsaydı gidecek gücü kendinde bulamazdı, seni böyle bırakamazdı, başkasına gidemezdi. "Kal" dediğin an öylece yıkılıp gelip sana sarılırdı. O başka gözlerde kaybolurken, sen
Derinlerde bir yerdesin
Resimlerine bakarım ara ara..
Aykırı bir sevda gibisin gönül penceremde
Seninle dolu seninle mutlu kalbim..
İçim içime sığmıyor düşlerimde hep bir umut..
Masum ve kırık yüreğimde gizli bir sevdasın
Sensizlik kocaman bir boşluk benliğimde..
Eskiden derdin ya bana
Rüyalar bile seninle güzel diye
Aldığım nefeste sen sevdiğim çiçekte sen
Papatya yaprakları beni sevdiğini söylerken bile sadece inanmak istedim ben ...sadece inanmak...