Nâzım Hikmet'i, çocukluğumda, yani on beş yaşından önce, ancak üç kez görebildim. Oysa büyüdükten sonra, onu yakından tanımaya can atıyordum. Yalnız büyük bir şair olduğu için değil; çok duyarlı, çok iyi yürekli, çok saf bir insan olduğu için onu yakından tanımak istiyordum. Nâzım Hikmeť in bu insan yanını Kemal Tahir'e hapishaneden
Hırka-i Şerîf konservasyonu (onarımı) en son, 2010 yılında İtalyan LA.R.A. Konservasyon şirketinden, Marina Zingarelli'ye yaptırılmıştır. Yapılan çalışmanın bütün aşamaları, takip edilmiştir. Temizlik, sadece kumaş yüzeyinde, çok düşük vakumlu medikal aspirasyon cihazlarıyla yapılmıştır. Soğuk buharla açılmış, bu buharı absorbe eden (soğuran)1400 yaşındaki lifler, hafifçe şiştiğinde, buhar verilen bölge, çok hassas penslerle düzeltilmiştir.
Ben gerçekten kötü bir insan değilim. Ne aksi bir adamım, ne uysal; ne namuslu, ne alçak, ne de onurlu biriyim. Ne kahramanım, ne de bir korkak. Hiçbir şey olamadım. Şimdi ise köşeme çekildim. Bir yandan akıllı insanların bir baltaya sap olamayacaklarını ve yaşamda başarılı olanların sadece aptallar olduğunu düşünerek avutuyorum kendimi. XIX. Yüzyılın insanı öncelikle iradesiz olmalıdır, hatta buna zorunludur. Becerikli, iradeli bir insan oldukça dar kafalıdır.