Sadık Hidayet
Ben hep, dünyada susmaktan daha iyi bir şey yoktur diye düşünürdüm.
Kör Baykuş, Sadık Hidayet
Acaba hayat denilen şey tümüyle komik bir hikaye, inanılmaz ahmakça bir masal değil mi?
"Gökte herkesin bir yıldızı olduğu doğruysa, benimki çok uzakta, karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır. Belki de benim hiç yıldızım yok!"
Şimdi anladım ki benim en değerli yanım bu karanlık ve sessizlikmiş.
Dağılan ,çözülen bir kitleydim ben.Sanki ben hep böyleydim,böyle de kalacağım :acayip,biçimsiz bir karışım...
Hayat,soğuk kayıtsız,herkesin maskelerini çeker alır zamanla;maskeleri de hani çoktur herkesin.
Fakat bazıları hep aynı maskeyi kullanırlar,ister istemez kirlenir,yıpranır bu maske.
Tutumlu kimselerdir bunlar.
Bir kısmı evlatlarına saklarlar maskelerini;
bir kısmı da vardır ki boyuna maske değiştirirler,ama yaşlandıklarında görürler ki bir sonuncu maske kalmış ellerinde,ve bu da pek çabuk eskir,o zaman maskenin gerisinden gerçek yüzleri çıkar ortaya.
Yalnız ölüm yalan söylemez!
Ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. Bizler ölümün çocuklarıyız,hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır. Hayatın derinlerinden seslenir,yanına çağırır bizi.
'' söyle ona, ben öleli çok oldu. "
Çabuk çabuk kafamda kaynaşan düşünceler,hepsi şu dakikanın ürünü;
ne günü,
ne saati,
ne tarihi.
Dünün bir olayı bana,bin yıl öncesinin bir olayından daha eski,daha önemsiz geliyor.
Birbirine ters düşen öyle şey gördüm,birbiriyle çelişen öyle çok şey duydum ki!
O görmeler yüzünden gözlerim,eşyanın yüzeyinde,ruhu özü örten o ince ve sert kabukla aşındı.
Artık hiçbir şeye inanmıyorum,hatta şimdi eşyaların ağırlığından,
sabitliğinden,
açık seçik gerçeklerden şüphe ediyorum.
Avludaki taş havana parmağımla vursam ve sorsam:
Sabit misin,muhkem misin?
-"Evet!" diye cevap verse bilmem inanır mıyım!
