Tanrım, bu adamı kitapları dışında hiçbir şey mutlu etmemiş, hiçbir şey ilgilendirmemişti.
Sayfa 20
Bu sıra dışı değişim, buna sebep olan adam tarafından neredeyse fark edilmemişti, çünkü kim kendi gölgesini fark etmeye uğraşır ki? Yine de gözucuyla gölgemizin adımlarımızı nasıl takip ettiğini ya da bazen henüz farkında olmadığımız bir dilek gibi önden gittiğini görürüz, ama nasıl da şeklimizi taklit ettiğini nadiren önemseriz veya kişiliğimizi karikatürize ettiğini pek fark etmeyiz. Ledersheim'ın Crescenz'de fark ettiği tek şey, kendisine özenle, sessizce ve kendisini adayarak hizmet etmeye her zaman hazır oluşuydu. Onun sessiz adanmışlığı Baron için kabul edilebilir bir şeydi. Bir köpeği okşar gibi ara sıra bir iki dostane söz söylüyordu; ara sıra onunla şakalaşıyor, şakacı bir tavırla kulağını tutuyor, eline bir banknot veya bir tiyatro bileti sıkıştırıyordu. Bunlar Baron'un paltosunun cebinden çıkan önemsiz şeylerdi, ama Crescenz için birer yadigar olarak sandığında biriktirdiği paha biçilemez hazinelerdi.
Hayatının büyük şehirde geçen iki yılı, düşünce yapısında en ufak bir değişikliğe yol açmadı. Dışarıdan bakıldığında meydana gelen tek değişiklik, para kutusunda büyüyen mavi banknot yığınıydı, ikinci yılın sonunda (süreci kolaylaştırmak için parmağını yalayarak) parasını saydığında arzuladığı amaca, sihirli bin sayısına çok yaklaştığını görmüştü.
Onun tek zevki para kazanmaktı, çünkü onda bir köylünün istifçilik içgüdüleri vardı ve yaşlandığında hiç istemese de topluma tekrar bağımlı hale gelmekten korkuyordu. Halkın yardımseverliğinin acı ekmeği boğazına takılırdı.
Eğer rüzgâr son izlerimizi de ayağımızın altından süpürüp atacaksa ne için yaşıyorduk?
Sayfa 29Kitabı okudu
Yolunu bilen birinin şansı her zaman yaver gider.
Sayfa 17Kitabı okudu
Fakat o artık eskiden olduğu kişi değildi.