Asena Elif Şahan

Kendinde sonsuzluk vehmini yaşatan zaman akımı, her an verdiğini yine her an elimizden alıyor. Halbuki insan, kendini çeviren kainatın bir tutamdan fazlasına sahip olmadığı halde onun bir zerresini fedaya razı değildir. Ölen insan, sade kendi sahip olduklarını değil, dünyanın bütününü kaybediyor demektir.
Reklam
Düşünen her insanı hayrette bırakmaya yeterli olan bir nizamı barındıran dünyamızda zalimle mazlumun, hainle merhametlinin yan yane ve çok kere elele yaşamaya mahkum oluşları, yaratılışın affedilmez insafsızlığını temsil eder gibi görünüyor. İnsan kalbinin sığındığı en büyük ihtiyaç adalet olduğu halde dünyamız, birbirinize zulüm yapmakla yaşayan insanların saadetiyle değerli olmaktadır.
İnsan acılarından kaçamayıp en dibe vurduğunda yeni bir cesaret kazanıyor.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör