Sahibini Arayan Mektuplar - Birinci Mektup
Tuttum resmini indirdim duvardan.
Duvar ağlamaya başladı.
Sayfa 115 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Sahibini Arayan Mektuplar - Beşinci Mektup
Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var. Şimdi nerdesin? Ne yapıyorsun? Güneş çoktan doğdu. Uyanmış olmalısın. Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi? Öyleyse ayrılmadık. Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Sayfa 123 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Sahibini Arayan Mektuplar - Altıncı Mektup
Hani bakışlarımız buluştuğu zaman, bir başka türlü atması vardı yüreklerimizin. Onu hatırladım.
Sayfa 125 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Sahibini Arayan Mektuplar
Ve tren ilerliyordu. Kadere yaklaşıyorduk. Bir alacakaranlık bastı zamanı. Gözlerim gözlerindeydi. Ellerini tuttum, titredin. Acı acı bir düdük öttü. Bir şeyler koptu içimizden.
Sonra tren durdu, indik, yollarımız ayrı ayrıydı. Şimdi, o gün verdiğin yalnızlığı yaşıyorum.
Sayfa 126 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Hiç gel demeyeceğim sana. Aramak neredeyse ben oradayım. Ayaklarım ne güne duruyor?
Sevmek, insan tarafımızı bulmamızdır bence.
...
Yine de bir yerin eksik kalmalı
Yeniden yollara düşmeliyim
Onu aramalıyım
Ve tam seni tamamladığım anda ölmeliyim.
Zamana kokun sinmişti..
Fakat bile bile aldanmak da güzel. En feci şey insanın artık aldanmıyacağı yere gelmesi. İşte ilk ölümümüz orada başlıyor.
Zarımı son defa senin için atıyorum.
Olduğun gibi seviyorum seni. Olmanı istediğim gibi değil! Hiç olamıyacağın gibi değil.
Neydi bu çaresizlik? Bizi çepeçevre saran bu dört duvar neydi?
Sağır bir zamandı yaşadığımız. Sağır ve merhametsiz. Kör bir geceydi yumruklayan kapıyı, kör ve dilsiz.
Yum gözlerini, artık yaşamıyoruz.