bende uyandırdığı duyguları nası yazıya dökeceğimi bilemiyorum.herçek hayatta insanlarla yaşadığımız iletişim içindeki iletişimsizliğimizin demosunu bir ana-kız arasındaki olay örgüsünde o kadar güzel vermişler ki..tam olarak kendini ifade edememe, kendin olamama ,karşıı tarafı düşünerek hareket etme,bencillik parçacıkları adı her neyse ya da bunların karışımıydı kitabın bana hissettirdikleri..insanlar kendi gibi olsalar kasılmasalar yapmacık olmasalar herkes kendini kendi gibi ifade edebilse ,söylenilenleri dinleme anlama nezaketinde bulunulabilse aslında her şeyin çok güzel ve rahat olacağı tezimi onaylayan ve bundan vazgeçmemem gerektiğini bir kez daha bana hatırlatan harika bir kitaptı..dili akıcı olay örgüsü çok güzel işlenmiş kalın olmayan tatlı bir şeydi..
