Yalnızlık çaresizliğin en aciz evladıydı.
Sayfa 451
Bir kadının ruhu, bir kız çocuğuna miras kalırdı.
Bu bir kısır döngüydü.
Bu yüzden kadınların ruhları ölümsüzdü.
Sayfa 322
İçimde biriktirdiğim çok şey vardı; bunları dışa atmadan içimde tutarak zamanla çürümelerine ve beni zehirlemelerine sebep olmuştum ama yine de hep tek bir kişinin bana ulaşmasını ve yükümü azaltmasını arzulamıştım. Ta ki o kişinin de hayali içimde çürüyene ve beni zehirlemeye başlayana kadar.
Sayfa 43
"Pencere pervazında ki Şahmeran."
Diyarbakır on gözlü han
Sur'da geçer uysal bir kervan
Elinde telkariden bir tas su
Nemli gözlerinde bahar uykusu
Sırtında paltosu, ayağında nasırlar
Süzülür ince bedenli ırgatlar
Tümsekler patikalar kıvrılan yollar
Alnında ter,
Elinde orak
Uyanır erkenden
Uyanır otuz üç medeniyetin,
En güzeli
Sayfa 37 - Ateş yayıneviKitabı okudu
Herkesin dünü, zamanın tek bir anısıyken ve ufak bir anı bile geleceğe gölge düşürüyorken, insanlar gelecekte nasıl umut görebiliyordu?
Sayfa 16Kitabı okudu
‘’Ortalık dağıldığında onu toplayabilirsin…’’ demişti babam bir keresinde. ‘’…ama bir ruh dağıldığında onu toplayamıyorsun.’’
Sayfa 16Kitabı okudu
Elimi yana indirdiğimde avuçlarımda eriyen kar yere damladı… Rengi, kan rengiydi. Rengi, kaybın rengiydi. Rengi, bir cinayetin rengiydi.
Sayfa 14Kitabı okudu
Bir yanımızda cennet, bir yanımızda cehennem varsa dünya araftır.
Sayfa 13Kitabı okudu
Kendini hiç bu kadar yalnız hissetmemişti. İncecik bir kumsal, uçsuz bir deniz... (Dönüş ne kadar zordu. Dönüşler ne kadar zor ve uzaktı.)
Yalnızdı,
yapayalnız...
Ve önünde boşluğun tarihi uzuyordu.
Zamanın ve mekânın ve her türlü düşüncenin dışındaydı.
Varacağı bir yer yoktu.
Döneceği bir yer yoktu.
Uzun, upuzun bir yolculuk vardı önünde.
Oysa kendini çok yorgun ve çok bitkin hissediyordu.
Bütün yolculukları tüketmişti.
Sayfa 60Kitabı okudu
"Yalnızlıkta adımlar hep aynı yere getirir insanoğlunu. Belkıya da ne kadar dolaşırsa dolaşsın hep o ulu ağacın gölgesinde karar kılıyordu." Yazgısının döngüsü başlamıştı.
Sayfa 43Kitabı okudu
düşerken bahtına unurkan belleğin
duvarlar yadigarı o şahmeran sureti
içerirken korkunun, dehşetin, zulmün ve
sevdanın tarihini ayaklanmış halk resimleri
başlayacaktır kaldığı yerden onararak kendini
başlayacaktır pullarını dökmüş şahmeran meseli
Yaşayamadığım çocukluğumda kalmış biriydim belki de. Yorgundum en çok.
Sayfa 410Kitabı okudu
Fikret Otyam Resimleri ;
Atlar gökyüzünü soluyor avlularda. Duvarda bir şahmeran. Bir ters lale eşiklerde. Telkari cümleler alından boyuna... Tavus kuşunun ceylana anlattığı barış var bu resimlerde.
Beni sevdiğine inanırdım. Zaten sevginin varlığını hissedince diğer olumsuzlukların bir önemi kalmıyordu.