Yaşam da böyledir işte. İlk önce yıllar boyunca ağaç dikeriz, zenginleşiriz. Sonra yıllar geçer,zaman tüm bu birikimleri yok eder,bu ağaçları söküp atar. Arkadaşlarımızın gölgeleri bir bir aramızdan ayrılır ve artık kaderimiz yaşlanmanın o gixli pişmanlığa karışır.
İnsanlar arasındada yalnızdır insan.
Yalnızca kalbinle iyi görebilirsin.Asıl önemli olan şeyler göze görünmez.
-Güzelsiniz ama boşsunuz, demiş onlara sonra. Kimse sizin için canını vermez. Elbette herhangi biri benim gülümün size benzediğini sanacaktır. Ama o, sadece o, hepinizden daha önemli, çünkü o benim suladığım gül. Çünkü fanusun altına koyduğum gül o. Çünkü rüzgardan koruduğum gül o. Çünkü tırtıllarını öldürüldüğüm gül o. Çünkü yıkanmasını, böbürlenmesini,hatta bazen susmasını dinlediğim gül o. Çünkü o benim gülüm.
“Ama gözler gerçeği göremez ki. Yüreğiyle aramalı insan...”
“Bilirsin…İnsan çok hüzünlü olduğunda sever gün batımlarını…”
Küçük prens ekledi:
'' Ama gözler kör. Yüreğiyle bakmalı insan...''
İnsanların arasında da yalnızdır insan...
Küçük Prens yine konuşmaya başladı: "İnsanlar nerede? Çölde biraz yalnızlık duyuyor kişi.." "İnsanların arasında da yalnızlık duyulur" dedi yılan."
Sevdiğiniz çiçek milyonlarca yıldızdan yalnız birinde bile bulunsa yıldızlara bakmak mutluluğumuz için yeterlidir.
Çok üzgün olduğumuz zamanlarda günbatımlarını seyretmeyi severiz...
Sayfa 31Kitabı okuyor
Az ya da çok değil... Güzel sevin!
İnsan yalnızca yüreğiyle doğruyu görebilir. Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez.
Sen öğleden sonra dörtte geleceksen, ben saat üçte mutlu olmaya başlarım. Mutluluğum her dakika artar.