vestiyerde üstünkörü bir yaşam asılı
kendi ücrasında hevesle oyalanmış.
severdi de begonvilleri,
ve o uzaktaki köyden batırmayı güneşi.
Zedula
Sevgili Zedula, sorarım sana: Pembe panjurlarımız olmadı, istemedik de. Bu üstünkörü yaşamlarımıza rağmen hâlâ begonvillere gülümsüyorsak, uzaktaki köyden batırabiliyorsak güneşi üstünkörü müdür bizim hayatlarımız gerçekten? Belki de giymeliyiz onu askıdan alıp hayat vermenin zamanı gelmedi mi?