Kıtalar arası ahenk aramanın adı mıydı ömür? Üsküdar ıssızlığında,
Beyoğlu kadar şen şakrak;
Tarlabaşı kadar virane olmamalı mı insan?
İnancın kuvvetinden,
Örttü üstüne yalnızlığı Beykoz... Örtüsüne büründü Fatih...
İnandığı gibi hep dosdoğru... Unutmamanın,
Sadık kalmanın adıydı Vefa... İnandığı tüm değerlere...
Şimdilerde bir semt adı sadece... Çengelköy hep mi böyle düşünceli? Dalıp dalıp giderdi ufuklara gözleri...
Ben en çok kendimi bekledim; Umutlu Düşler İstasyonunda.
Ölmek için ne acelen vardı babaanne?
Okur Takip Önerileri
Ben en çok kendimi yalnız bıraktım.
Her yeni gün yeni bir umuda gebe, sakın unutma.
Sayfa 84 - Kutlu YayıneviKitabı okudu
Dedim ya, direnmeli yaşamaya...
Sayfa 86 - Kutlu YayıneviKitabı okudu
Önün uçurum arkan cehennem, dayanıyorsun, yanıyor canın devam ediyorsun yürümeye kaldığın yerden.
Sayfa 52 - Kutlu YayıneviKitabı okudu
Ha gayret diyorum ha gayret güzel olacak herşey.
Sayfa 82 - Kutlu YayıneviKitabı okudu
Biliyor musun Memnune; ben de böyle değildim. Kırıldım anlıyor musun örselendim, yoruldum savaş vermekten, kavgadan yoruldum. Git başımdan Memnune, uyku en güzel ilaç.
Sayfa 106 - Kutlu YayıneviKitabı okudu
Ört üstümü üşüyorum, üşütüyor yalnızlık, bırak beni Memnune sonsuza dek uyuyayım.
Sayfa 106 - Kutlu YayıneviKitabı okudu
Dedim ya; direnmeli yaşamaya...
Sayfa 86 - Kutlu YayıneviKitabı okudu
Parkamda kir, elimde namusum gibi sarıldığım bayrak, iki kelimeden ibaret benim için aşk; vatan ve bayrak...
Sayfa 99 - Kutlu YayıneviKitabı okudu