Ben, her edebiyat metninin çevirisini yapmaya aday olduğum andan itibaren, adaylığımı anadilimde o eserin aslına en çok yakışabilecek bir "sanat eseri" yaratmaya koyduğumun bilincinde oldum. Başka deyişle, uğraşıma hiçbir zaman yalnızca bir tür teknik gözüyle bakmadım. Yazarın ya da şairin, yani sanatçının elinden çıkma metni, bir başka dilde yine sanat eseri değerini taşıyabilecek bir düzeyde "yeniden-üretmek".
Sayfa 17 - İthaki Yayınları, 2022, 1.Baskı, Önsöz (Ahmet Cemal)Kitabı okuyor
Der Tod des Vergil
"Açgözlülük üzerine bir şarkı adanmalıydı bu insanlara! Ama neye yarardı? Çünkü aslında hiçbir şey gelmiyordu şairin elinden, hiçbir kötülüğün ortadan kaldırılmasına yardımcı olamıyordu; yalnızca dünyayı görkeme boğduğunda kulak veriyorlardı ona, yoksa olduğu gibi anlattığında değil. Ve ün, bilgiyle değil, yalanla eşanlamlıydı."
Vergilius'un Ölümü
Kavram Yayınları:73, Kavram Yeryüzü Şairleri 16,
Birinci Basım: Ekim 1995
Şairin Ölümü
korkuyla ölmekte olan maskesine gelince,
sanki havayla temas ettiğinde bozulan bir meyvenin
içi gibiydi, öylesine kırılgan ve ince.
Sayfa 9Kitabı okuyor
M. Müşfiq “Şairin ölümü” . Yanvar 1935
Şeirdən, şairdən dövlətli ölkəm!
Sənin qırılmayan qanadların var,
Tarixə ləyamut büsatların var.
Böyük Füzuliyə ruh verən ellər,
Özünü tarixə göstərən ellər.
İşini vaxtında bitirəcəkdir,
Hər zaman Cəfəri yetirəcəkdir!
Sayfa 6Kitabı okudu
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Hakkı olmayana el uzatmaların eninde sonunda felaket getireceğini çocuklara işlemeliydi. Derdin devası buradaydı:
Hak ettiğine sahip çıkan, başkasının hakkına el uzatmaya kalkışmayan kuşaklar yetiştirmek!
Sayfa 159 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Hayvan doyuncaya kadar yer doyunca gerisine dokunmaz, doğanın yasası budur, doyan elini çeker.
Bu insanlar niye ellerine söz geçiremiyor, aldıkça alıyorlardı?
Sayfa 159 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
En iyileri güzel başlangıçlar yapanlardır en kötüleri güzel başlangıçları yıkanlardır, yolun yarısında baştan çıkanlardır.
Sayfa 153 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Ateş topuydum, döndüm yana yana, soğudum.
Suyla, toprakla donandım. Yüreğim kor.
Besledim canlıları, irili ufaklı; şefkatli ve zalimdim.
Ellerim buz, saçlarım yağmur, yüreğim kor.
Bir kararda duramadım ki...
Sayfa 153 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Öğrendiği bir şey vardı, hangi soydan gelirse gelsin, herkes aynı feryatlarla ölüyor, kızıl yapışkan can suyu aynı demir kokusunu salıyordu.
Ve sonra, doğa merhametli bir ana gibi, yaramaz çocuklarının kokuşmuş vücut parçalarını aynı toprakla örtüyordu.
Sayfa 138 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Aydınların boğazındaki ilmek midir, aklın gözüyle gördüklerine duygularıyla inanamamak?
Sayfa 129 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Devrim biliyordu, insan yüreğini coşturmanın paha biçilmez değerini; coşku, emeği verimli kılardı.
Sayfa 99 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Hayal yaşanmışlıktan güçlüdür.
Sayfa 71 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu
Kusursuzluk ürkütür insanı, kusurlar sevimli kılar.
Sayfa 71 - Can Yayınları/2019Kitabı okudu