Şiire övgü... Moottah'ın şiir ve hayat dersleri, Bendag'ın Anakara'daki son macerası sizi bambaşka dünyalara sürüklüyor. Bu kitabı anlatmak için söylenecek her söz kifayetsiz kalıyor. Bence herhangi bir yazar, tüm hayatı boyunca bu derece "yoğun" bir kitaptan iki tane yazamaz...
İnsan düşünmeden edemiyor neden böyle bir dünya olmasın? Bir ütopya olarak mı kalmalı? Neden her şehirde ünlü şairlerin en güzel şiirlerinin bulunduğu levhalar asılmıyor? Neden şiir kahvelerinde iliklerimize kadar hissederek şiir okuyamıyoruz? Ve neden hayatı şiir gibi yaşayamıyoruz? İnsan bu kitabı okumadan ölmemeli...
