Belki sevdiğinizle buluşacaksınız;heycanla, aşkla,sabırsızıkla.Belki de mecburen buluşmak zorunda kalacaksınız yere batasıca o insanla.Ve belki sevilen olcaksınız, belki de yere batasıca o insan.
Ve siz belki bir yazıyı okuyacaksınız bugün, belki de bir şiir yazacaksınız. Belki sıkılacaksınız belki demekten ama belkiler bitmeyecek. Bazen iyi kilere bırakacak yerini, bazen keşkelere.
Evet belki...
"Aynen, eyvallah, hayırlısı" gibi kelimeler ağzından ne kadar çok çıkıyorsa; o kadar çok kayboluyorsun.
Kimse bulamıyor seni. Görünür görünmez oluyorsun. Soyutlanıyorsun her şeyden.
Hayal kurmak ahmaklıkmış anladım artık.Olmayası şeyleri boşuna sulamakmış fikrinin o dar ovasında.Bir şeyleri hayal et,sonra olmasın ve sen sanki ona sahip olmuş gibi kaybetme acısı çek.Ve senin gibi onlarca insan da,aynı kurmaca altında ezilsin…
Bak gidiyorsun! Hem de en olmadık mevsimde. Ağaçlar çiçeklenirken, rüzgar serinletirken ve sevdan ateşlenirken gidiyorsun...
Sonunda ha! Sonunda gidiyorsun. Zaten hep gelip gidiyorsun.